ne çektiysem,
dik kuyruðumdan çektim annem...
sivri dilimden, sivri kalemimden...
boþuna yakýnmýyor dostlar,
boþuna kovlaþmýyor perde arkacýlar
bahsederek mezalimimden(!)

þimdi “ben” olmaktan caydým;
kapý kulu, el etek öpücü olmayacaðým ama...
kavgalardan elimi eteðimi çektim annem! ..

artýk aðýr ablalarýma, aðýr abilerime,
çocuklarýma, torunlarýma
tek tek karanfil sunacaðým, gül sunacaðým...
þebnem, orkide, þebboy, sümbül sunacaðým...
bildiðin gibi deðil annem;
herkes gibi
ben de nemelâzýmcýlýða soyunacaðým!

cýk cýk çekme n’olur be annem! ..
baþýnýn etini yediðim günlerin hatýrýna,
yolundan eylediðim günlerin hatýrýna,
eteðini çekiþtirip, harçlýk diye diye
tepinerek aðladýðým günlerin hatýrýna,
niye vurdun elin çocuðuna diye kýzdýðýnda
kýzgýn maþayla
sol avucumu daðladýðým günlerin hatýrýna,
sana inat, soðuklarda
tir tir titrediðim günlerin hatýrýna,
kýyamayýp kýzmadýðýn zaman,
kendimi odama kitlediðim günlerin hatýrýna...
hasýlý annem…
o, seni çok üzdüðüm günlerin hatýrýna
sakýn þaþýrma
ve baðýþla “þimdiki ben” i! ..

sapý diþlerimin arasýnda bir pembe çiçek,
bir de kulaðýmýn üzerinde...
ama söz! .. vallahi kýrýtmak yok,
olur olmaz sýrýtmak yok! ..

aman be annem...
oðlun pek þirin görünecek(!)
sadece düþeceðim tarihe bak!

kader böyle buyurmuþ.
sýradan bir mayýs sabahýnda annem
o en sevdiðin eserin görünecek...
uyanacak annesinin kuzusu,
gözlerinde, þahin gözlerin görünecek...
okunacak alnýnýn yazýsý,
o gün hiç kuþkun olmasýn:
çakallar ve akbabalar yerlerde sürünecek!