Yine beraberiz sevgili... Özlem duyduðumuz bu þehirdeyiz. Bizi birbirimize baðlayan tek yerdeyiz; belki de son yerdeyiz.
Kim anlayabilir ki içimizdekileri sevgili, kim hissedebilir ki bizim kadar benliðinde bu þehri? Baksana ayný hüznü yaþýyoruz biz onunla. O da bizim gibi ayrý kalmýþ sevdiklerinden, çekmiþ hasret acýsýný. Senin gözlerindeki maviliðe hasretken ben; o da hasret kalmýþ mavi rengine. Nefes alamamaya baþlamýþ. Zamanýn hoyratça davranýþýna, acýmasýzlýðýna o da yenilmiþ. Týpký bizim gibi sevgili...
Bizim hep oynadýðýmýz bir oyun yeri oldu bu þehir. Gözlerimiz birbirini ararken, yüreðimiz hadi bul onu derken, bedenimizi geri çekmeye çalýþtýðýmýz o oyun...
Ne kadarda zor yaþadýk biz bu aþký ne kadarda çok darbe aldýk bu aþktan.; ama neden mükafatý bu oldu bize? Neden kaybeden biz olduk? Neden birbirimize ait olan o vücutlarda baþka bedenler dolandý? Söylesene sevgili neden? Artýk herþeyi bir kenara atýp yeniden mi baþlamak gerekir dersin? Hayýr hayýr olamaz düþünemem bile bunu. Sensiz bir hayat.... Ölümle eþdeðer gibi.. Evet ölümle eþdeðer gibi. Ne kadarda tuhaf deðil mi? Sanki hayata gözlerimi açtýðým o anda sen vardýn sadece, beni öpen koklayan sendin sanki bir tek. Söylesene sevgili nasýl dayanýr bu yürek ayrýlýða? Özlemez mi öpüþlerini, hissetmek istemez mi içinde seni, senin olmak istemez mi bir tek?
Gidiþini hatýrlýyorum -arkana bile bakmadan gidiþini... Seviyorumlu bakýþlarýn yok olduðu o aný. Acýyý içime hapsedip arkandan bakýþýný.... "Gitme, kal benimle" diye haykýrmak isterken, sesimin çýkmayýþýný... Seni kaybediþimi... Zor dayandý bu yürek; ama tekrar kaybedemez ki seni. Kabullenemezki haksýz gidiþini. Sevemezki acýyý tekrar.
Gitme sevgili, kal benimle. Beraber deneyelim bu sefer de. Yoruldum ben tek baþýma bu yükün altýnda yaþamaktan. Gel vazgeç gitme sevgili...
Yürek kor ateþlerde yanýyor, beden tepkisiz.
Yürek kor ateþlerde yanýyor, herkes habersiz.
Yürek kor ateþlerde yanýyor sevgili.sensiz.....