Ýnsan hep severken çok bencil oluyor.Hep en çok sevilmek istiyor. Hep en çok özlenmek istiyor. Hep en çok sevmek istiyor. Aslýnda bunlara kimsenin itirazý yoktur. Kim istemez ki hep en çok sevilmek,sevmek,çok özlemek,özlenmek.

Ama iþte severkende hep bencil tarafýmýz aðýr basýyor. Ýnsan herþeyi paylaþýyor ama bir tek bir þeyi paylaþmýyor. Ýnsan kalbi paylaþmýyor.Paylaþmak istemiyor.O kalpte sadece kendisi olmak istiyor. Ama gel gör ki hayat o kalbe sadece bir kiþiyi sýðdýrmýyor.

O kalpte tek olmak için neler neler yapmaz ki insan. Neleri göze almaz ki. Ama kalbe bir kiþi sýðmýyor. Ýnsan iþte o zaman bencillik yapýp tek olmak istiyor. O kalbin tek kiþi için kalp atýþlarýnýn atmasýný istiyor.

Ama o kalbin daha bir çok kiþiye ait olduðunu ve baþkalarý içinde kalp atýþlarýnýn atmasý gerektiðini unutuyoruz.

Tek kiþilik bir kalp varmýdýr acaba ? Olan söylesin.