ÝPSALALI MUSTAFA

Eðitim alanýnda olsun, dinlenme saatlerinde olsun, hep yalýnýz ve düþünceli görünen bir asker sürekli dikkatimi çekiyordu. Memleketini özlüyordur geçer dedim. Günler geçiyor onda hiç deðiþiklik yoktu. Bölükte samimi olduðu arkadaþý da yoktu. Adeta dünyaya küsmüþ bir hali vardý. Bir gün Bölük Çavuþunu çaðýrdým
—Murat Çavuþ
—Emret komutaným
—Mustafa’nýn nesi var.
—Hangi Mustafa Komutaným
—Ýpsalalý Mustafa
—Komutaným derdini bizlerle de paylaþmýyor. Sorduðumuzda, benim derdime siz çare bulamazsýnýz diyerek kestirip atýyor.
— Para durumu nasýl, düzenli parasý geliyor mu?
— Normal komutaným.
— Bu Pazar Nöbetçiyim onunla bir konuþayým derdine çare oluruz belki.
— Emredersin komutaným.

Nöbetçi olduðum zamanlarda yemeðimi her zaman Askerlerimle beraber yerim. O günde öyle yaptým. Gidip Ýpsalalý Mustafa’nýn da bulunduðu masaya oturdum.
—Afiyet olsun çocuklar.
—Sað olun Komutaným
—Nasýlsýn Mustafa.
—Sað olun Komutaným.
—Kaç kardeþin var Mustafa
— 8 komutaným, 4 kýz 4 oðlan.
—Baban ne iþ yapýyor
—Çiftçilik yapýyor komutaným.
— Kendi arazileriniz var mý?
—Var komutaným. Fazla deðil ama yinede yetiyor.
Bu sýrada yemeðimizi bitirmiþtik. Afiyet olsun arkadaþlar diyerek ayaða kalktým. Mustafa, gel Nöbetçi amirliði odasýnda sana bir çay ýsmarlayayým dedim. Mustafa gelmek istemiyormuþ gibi bir tavýr sergiledi.
—Komutaným…
Hemen lafýný kestim hafif gülümseyerek
— Emrime karþýmý geliyorsun?
—Komutaným siz gidin ben çaylarý alýp geleyim.
Tamam diyerek nöbetçi amirliði odasýnýn yolunu tuttum. Ýki dakika içinde iki çay almýþ Mustafa da kapýda gözüktü.
—Gel Mustafa
—Çaylarý da biraz döktüm komutaným.
— Önemli deðil Mustafa, gel otur.
Biraz bekledim Mustafa çayýný bitirdikten sonra
—Evet, Mustafa nedir sorunun. Anlat bakalým belki çare olurum.
Mustafa uzun bir kararsýzlýktan sonra
— Komutaným benim memlekette bir niþanlým var. Acemi birliðinden sonra, ailesi bana haber gönderdi. Biz niþaný bozuyoruz, kýzýmýza daha iyi bir kýsmet var dediler.
— Kýz ne diyor bu iþe
— Niþanlým, gel beni kaçýr diyor.
— Mustafa sen þimdi git. Ben bu iþe bir çözüm bulacaðým.
—Sað ol komutaným.
O gün sabaha kadar, hem devriye dolaþtým, hem de bu iþi çözmeliyim diye düþündüm durdum.
Sabah yoklamasýndan sonra, eðitim alanýný aradým. Bölük çavuþuna Mustafa’yý göndermesini söyledim. Biraz sonra kapý çalýndý.
—Girin
— Komutaným beni emretmiþsiniz.
— Gel Mustafa, sana izin versem, þu kýzý kaçýrýp gelebilir misin? Yoksa biz bölükle gidip kýzý kaçýrýp gelelim mi?
— Komutaným, bölüðe gerek yok ben getiririm.
Öyleyse, sana izin veriyorum. Git þu kýzý al gel. Sen kýzý getirinceye kadar ben ona kalacak yer bulacaðým.
Mustafa bir topuk selamý vererek
—Emredersin komutaným.
Hemen yazýcýyý aradým Mustafa’nýn izin kâðýdýný hazýrlattým.

Kýþlamýza çok yakýn bir köy var. Bir öðle saatinde muhtarýn ziyaretine gittim. Durumu izah ettim.
— Muhtarým, durumu anlatabildim sanýrsam. Acilen bir eve ihtiyacýmýz var.
—     Komutan köyde yalýnýz yaþayan yaþlý bir kadýn var. Durumu ona anlatýrsam ikna derim. Böylesi daha iyi olur.
—      Evet, doðru söylüyorsun Muhtar.
Ýhtiyaçlarý olacak birkaç eþyayý hemen hazýrladýk. Daha kýz gelmeden ev hazýrdý.

Ardan bir hafta geçmiþti ki nizamiyeden bir telefon
— Komutaným ben nizamiye Çavuþu Osman. Ýpsalalý Mustafa geldi yanýnda bir kýz var içeri girmiyor komutaným gelsin diyor.
—     Osman Çavuþ geliyorum.
Bütün iþlerimi býrakýp koþyum.
—Mustafa hoþ geldiniz.
Mustafa, niþanlýsýnýn elinden tutmuþ. Diðer eliyle de benim elimi alýp öpmeye çalýþýyor. Bu arada kýz ürkek bir ceylan gibi, çekingen bakýþlarýyla bizi izliyor. Birkaç dakikalýk tereddütten sonra, o da geldi elimi öpmek istedi. Ýzin vermedim, elini sýktým. Sonra Mustafa’ya dönerek
—     En kýsa zamanda sizi evlendireceðim. Bu kýzý bir üzdüðünü görür veya duyarsam, sen yandýn Mustafa.
—     Emredersin komutaným.
Derhal belediyeye müracaatýmýzý yaptýk. Baþkan bizi çok iyi karþýladý. Bir gün içinde iþlemler bitti, nikâh kýyýldý. Bir Pazar günü erat gazinosunda eðlence düzenledik. Adýna eðlence dedik ama bu Elif ile Mustafa’nýn düðünüydü.

Mustafa, çok mutluydu kýsa zamanda bölüðümün en çalýþkan askeri olmuþtu. Artýk zamaný gelmiþti. Kýzýn ailesini aradým. Olaylarý bir bir anlattým. Baba önce biraz kýzdý, sonradan kabullendi. Annesiyle görüþtüm, kýzýnýn nasýl olduðunu sordu. Çok iyi olduðunu söyledim. Aðlamaktan beni duydu mu bilmiyorum. Telefonumu verdim, her zaman arayabileceklerini söyledim.
Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Elif’in ailesi beni aradý ve kýzlarýný görmek istediklerini söylediler. Buyurun gelin kýz sizin kýzýnýz dedim.


Birliðe yeni gelmiþtim. Telaþlý bir þekilde kapým çaldý. Daha gir demeye fýrsat bulamadan Mustafa’nýn içeriye dalmasý bir oldu
—Komutaným Elif’in ailesi gelmiþ nizamiyede sizi bekliyorlarmýþ.
— Mustafa telaþlanma, ben daha önce onlarla konuþtum. Þimdi beraber gideceðiz, sende onlarýn ellerini öpeceksin, onlarda seni affedecekler eminim.
—Emredersin komutaným.
Beraber gittik, Mustafa, Kayýn babasýný ve anasýnýn ellerini öptü. Onlarda Mustafa’yý öperek bir anda bir birlerine kaynaþtýlar. Elif’in babasý bana yaklaþarak.
— Komutaným, biz çok büyük bir cahillik yaptýk. Bu iþin sonu çok kötüye gidecekmiþ. Sizin sayenizde aklýmýz baþýmýza geldi. Müsaade edersen. Çocuklarý götürelim, kendi elimle çok güzel bir düðün yaparsam kendimi affettiririm herhalde.
—Bakalým Mustafa’nýn izini var mý?
— Mustafa sen aileni al Elif’in yanýna götür.
— Emredersin komutaným.
Bölüðe gidince Mustafa’nýn izin kâðýdýný hazýrlattým. Biraz sonra Mustafa geldi. Odaya oturtup konuþtum, iþin çözüldüðüne oda ikna olmuþtu. Hemen git onlarý memlekete götür dedim.

Mustafa askerliðini bitirdi gitti. Ama benimle baðlantýsýný hiç koparmadý. Her bayramda beni aradý. Hatta doðan çocuklarýna benim adýmý koymuþlardý. Ben aslýnda insanlýk görevimi yapmýþtým. Ýnsanlar yapýlan iyilikleri hiçbir zaman unutmuyorlar. Zaten þurada kendinden baþkasýný düþünen kaç kiþi kaldý ki.