yalnýz olduðumu hissediyorum. ama mutluyum. belki de kendi seçimim olduðu için toz kondurmuyorum yalnýzlýðýma. ama iyi her þey benim adýma. evimin rengi benim istediðim renkte. kanepem benim istediðim yerde. dinlediðim þarký benim seçimim. gelen faturalar benim faturalarým. mutfaktaki çöp, lavabodaki saç benim..her þey benim bu evde. bazen bir hapishane. bazen bir kale ya da sýðýnak. belki de sandalým.
düþüncelere dalýyorum çoðu zaman. düþünmeyi seviyorum. çözümü bulmak için deðil. nefes alýrsýn ama amacýn yaþamak deðildir mesela. onun gibi. bazen bir duyguya ya da bir hüzne kaptýrýrsýn kendini. bir tek sen varsýndýr artýk her neredeysen. yürüdüðün yolda bir tek senin soluðun duyulur. ve ben herhangi bir sokaktaysam ve aklýmda sen varsan. senden esen rüzgârlara doðru baþýmý çeviririm, yönünün nerede olduðunu kestirmeye çalýþýrým. arada pis kokan rüzgârlar eser. çok pis kokan. o ufacýk kum taneleri büyük bir hýrsla zamanýnda ayaklar altýnda ezilmiþliðin acýsýný yüzüne býrakýverir. yüzünü kapamaya çalýþýrsýn. tabii çýplak deðilsen. hiçbir yeri göremezsin. kör olmadan körlüðü yaþarsýn o an. sonra birden rüzgârlar kesilir. ufak bir sessizlik hakim olur artýk bulunduðun o düþünsel yalnýzlýkta. ve ufak ufak damlamaya baþlar gökyüzünün gözyaþlarý. metrekareye tonlarca. kafaný kaldýrýp baðýramazsýn gökyüzüne "seni böyle aðlatan acýlarý ben vermedim" diye. çünkü o güzel günleri verdiðinde gökyüzüne ufak bir teþekkür etmemiþsindir. kendi içinde haksýzsýndýr. çevrende en az senin kadar suskun insanlar görürsün. sadece gökyüzüne bakan ve bu yaþlarla nereye sürükleneceðini düþünen insanlar. son derece kaderci ve teslimiyetçi. öyle olmak gerekiyor o gibi durumlarda. mecbursundur. çünkü köþeye sýkýþmýþ ve tek umudu varlýðýna inandýðýn tanrýndýr. ne acý aslýnda bu gibi zamanlarda birilerinin aklýna birilerinin gelmesi. bazen büyük yakarýþlar duyarsýn. onlar sen kadar suskun olamayan insanlardýr. gökyüzüne baðýrýrlar. kes þunu diye. ama asla son cümlelerini söyleyemezler. aðýzlarýna giren koca bir lokma su onlarý gözyaþýyla boðar. artýk karþý duracak bir bedenleri yoktur. sadece istemsiz sürükleniþleri vardýr. o insanlarý gördüðünde haline þükredersin. sonra bir bakmýþsýn sessizlik hakim olmuþ. son derece huzursuz edici bir sessizlik. engin denizlerden birindesindir. ve dalgalarla mücadele edersin artýk. yorulmaya baþlarsýn. kolay deðildir su yüzünde kalmak. senin çöplüðün deðildir çünkü orasý. ve ipler kopar. gözlerini açamayabilirsin. artýk yoksundur. geçmiþin vardýr denizin diplerinde. belki de bir denizkýzý bulabilir seni. denizdeki en büyük þanstýr o. ya da gözlerini açarsýn herhangi bir kara parçasýnda. daha da þanslýysan bir ada deðildir orasý. belki de insanlar vardýr çevrende. konuþurlar. sana aptal aptal bakarlar. ne konuþtuklarýný anlamaya çalýþýrsýn ama baþaramazsýn. onlar senden deðildir çünkü. insanlar asla senin gibi deðildir. ya altýndadýr ya da üzerinde. ayný olduðun insaný bulmaksa belki de yaþama amacýmýzdýr. bulduðun zaman zaten çýkmaz bir sokaktaymýþsýn gibi tek bir þansýn ya da ihtimalin vardýr. bedenler aynada kendilerini görmüþçesine birleþirler. ayrýlmamak üzere. hayatlarýný birbirlerine adamak üzere. artýk kiþisel sorularýn cevaplarýný verirken "biz" derler öznelerin yerine. ayrýlýk vurucu, yýkýcýdýr. korkular sarar tüm bedenlerini. ölene kadar kaybetme korkularý vardýr. çünkü kazanmýþlardýr. amaçlarýn, isteklerin deðiþtiði tek noktadýr orasý...