..ve;
karanlýktan çekilen býçaktý
o an bütün zamanlar
ve büyük gürültülerle,
ardýna kadar kapandý kapýlar.
..gidecektin...

keskin baðýrtýlarýn þarkýsý geçecekti
penisiline boðulmuþ damarlarýndan.
kanadýndan vurup mülteci kuþlarý,
hançerledin
yýldýzlara belenmiþ geceyi,
..ve gittin...
artýk bana kalacaktý
yenilgisiz sözlerin,
çalýnan þarkýlar,
sesinde anlamlý öyküler,
bütün iyi dilekler,
ve þizofren caddelerinde kentin
gölgeler yitirdiðimiz
gidiþler;
..bana kalacaktý.
þimdi;
bana kaldý,
kendime kundak bildiðim
gecelerin sabahýnda
binlerce þairin
býçak sýrtýndaki sancýsý.


..gidiþin,
belki de ardýna bile bakmayarak,
ve bir dað ateþinin alazýný
ciðerime damlatarak;
bir kahroluþtu bu.
ismin nakýþlanmýþ
ses vermeyen duvarlara,
istasyonlara,
taksi duraklarýna,
mezar taþlarýna,
ateþe,
suya.
yüzünün sarýþýn sýcaklýðýnda,
kulak kabartmak
yüreðimin yangýnýna,
ve kefenleyerek uykularý,
sabahýn alacasýnda
uyumak yokluðuna.
artýk;
aþinalýðýný yitirmiþ
bir kumrallýk olacaktý yüzüm,
kesindi,
ve gülüþünü de unutacaktým
masamda.
saçlarýnda bir teli daha
dökülecekti fýrtýnanýn,
nehirler bulutlara taþýnacaktý,
böyle bir vakitte
kýþa duracaktý nar çiçekleri,
ve þakaklarýmý ablukaya alan
zemheri beyazý,
kaburgama çöreklenen aðrýsý,
ve daha da derine gidecekti
yokluðunun yarasý.
gidiþinle ülkesiz kalmýþtým,
yurtsuz,
kentsiz.
dilimi de unutmuþtum,
ki feryadým yürüdüðün yollardaydý.
kentin ýþýklarý
sönüyordu birer birer,
evlerin çatýsýna
yýldýzlar yaðýyordu,
Aydan
ýþýk ve gölgeler yaðýyordu,
ve doðduðum þehir
artýk kayboluyordu.
kimliksizdim,
çaresizdim,
boþa arýyordu
taþýný topraðýný ellerim;
sen,benim þehrim deðil miydin?

iyi de;
biz bu kavgalara bilememiþ miydik
hasretimizi?
bu kahrolasý aydýnlýða,
kalabalýklarýn kirlettiði sabahlara,
ve etrafýmýzý kuþatan duvarlara
yaylým ateþti ya
en içtenlikli,
en sýcak þarkýlarýmýz:
“gecenin matemini
aþkýmýza örtüp sarayým,
gittin;
þimdi ben,
seni nerede bulup yalvarayým”
..daðlar devrilirdi üzerime,
sen söylerdin,
ve yakamozlarý aðlatýrdý
naðmelerin süslediði sesin.
ellerimizi vermiþ de
yakmýþtýk ýslak kumlarý,
“akþamýn olduðu yerde
bekle diyorsun,
gelmiyorsun;
çünkü,
seni çok sevdiðimi biliyorsun” ezgili,
ve o þarkýlarla
aðlamýþtýk ya sevgili.
diþimi diþime dayarcasýna
ýsýrdým dudaklarýmý,
vaktim olmadý bunu unutmaya
ne yazýk ki...
bu kentte voltalar yitikti,
ve hiçliðimize aný þarkýlar;
veda idi.
o, iki gözün acýsýna kapaklanmýþ,
ölü köpek bakýþlarýyla
gelincikti iki gözüm.
yollarýný beklemek var ya,
o dönüþü olmayan yollarýný;
belaydý.
yokluðunun beynime çöreklenen acýsý;
belaydý.
ve beni ablukaya alan
dört duvar;
belaydý.
ve yýldýzlar
gecenin alacasýna göz ederken
baktým,
yine hüzün içindeydi gülüþün,
çok içtendi,
ve çok güzeldi.
yüzünde,
buz tanrýçasýnýn ebemkuþaðý vardý,
selamýn bildirge,
gidiþin,
ve geceden güneþ gibi yitiþin
öyle maðrur,
öyle diktin.
ve yüreðine yakýþan sevdayý
savunmuþtu,
çýplak gözlerin.

..ve;
karanlýktan çekilen býçaktý
o an bütün zamanlar,
ve büyük gürültülerle
ardýna kadar kapandý kapýlar.
..gitmiþtin...
gidiþinle ülkesiz kalmýþtým,
þehirsizdim.
yurtsuz,
kentsiz,
memleketsiz.
oysa;
nabzý avuçlarýmda atardý bu þehrin,
ki yaþanacak zamanlarý
bir kalemde silip ömrümden,
gitmemen için dönüþsüz yollara
seve seve ölebilirdim.
ve yerim senin yanýndý,
..bilirdin...
þaþkýn,
telaþlý,
ve ürkektim,
ve sana mülteciydim.
boþa arýyordu
artýk baðýný,bahçesini gözlerim;
sen,benim þehrim deðil miydin?