Gecenin bir ölüm gibi geldigi ,gündüzün geceye döndügü bu derde düseli aylar oldu.. Aylar oldu ki seninle gecirdigim bir kac günün hatirina gülümsüyorum .Her sabahi bir baslangic yapip biraktim kendimi ama olmadi. Büyük bir silah gibi kullandigim gururum, intikam alircasina her karanlikta karsima cikti.Gezdigimiz sokaklarda seni gordum yalnizligimde seni isittim.

Dönmeyecegini bildigim icin unutmayi denedim, hatta memleketimden bile cok uzaklara kactim.Kactimda kayboluverdim yalnizligimla aydinlanan o büyük sehirlerin bilinmezliginde .Oralarda da sen vardin icimde; Ankara'nin serin havasinda, Izmir'in masmavi denizinde, Istanbul'un büyüsünde sen vardin, seni gordum onlarin yakinliginda. Cünkü seni de götürmüþtum oralara,
benden daha yakin iþlemistim icime...

Anlatabilecegim kadar yazmak, yazabilecegim kadar anlatmak istiyorum. Ama yinede , su anki duygularimi ifade etmek icin kelimelerden fazlasini kullanmam gerektigini biliyorum. Kulaklarim dostlarimi da dost olmayanlari da duymuyor . Sensiz gunlerimde anladim ki sen bir bütünün fazla olan bölümüsün. Sen kalbimde sonsuzlukla ölümlüyü birlestirdiðimsin. Sen keyifli
animda yokluðunu önüme getirip hüzünlendigim, kederli animda hayalinle neselendiðimsin. Sen sadece ölüme çare bulamayan bedenimin bicareligisin. Sen bedenimde alevlendikce alevlenen bir hasret ateþi, sen ismin gibi deðerli mücevherim, senki benden öte icimde yasayan bensin.

Gun batarken yavastan ayin gölgesi camaduserken bir defa bile kahkahalar atarcasina neþeli calmayan telefonum calacak ,kapim buyuk bir hevesle vurulacak gibi geliyor. Yasadigim evi, sokagi ,geceyi taniyamadigim ve anlayamadiðim anlar oluyor. Bir anlam veremedigim soðuk tebessümler sarip, yine kayboluyor önümden, bir sen kaliyorsun. Ne isimler soylendi , ama dilimden bir sen düþmüyorsun.Sana benzettigim icin kac kizi yolda çevirmeye calisip hayal kirikligi ile boynumu önüme egðp hüzünlendiðimi bilemiyorum. Basim dik gururum cok gerilerde kalarak söyluyorum ki sana asigim. Anlatipta varamadigim yuce daðlar gibisin
gözumde. Yanimdayken bile sana ulasamiyordum,simdi yanindan bile gecemiyorum. Kimi zaman varki görmezlikten gelmeye calistim,dedim ya yuce bir daðsýn,sisler,nehirler,denizler var onunde; goremedi zaten gozlerim,uzanip...Uzanip dokunamadý
ellerim .

Gonul gozu is var tuttu seni;gönül gözü ile çicekler verdim,kosusturdum pesin sira.Madden yok olan sen, icimdeki beni saran en buyuk maneviyattin.

Biliyorsunki geceye muhtacim; hayallerin en istirapli olanini, kanter icinde kalacagim rüyalarý gonderiyor bana.Göz kapaklarim mahalle bakkallarinin kepenkleri gibi, sanki aksamci sarapcilar gelecekte alem yapacakmis gibi gec kapaniyor, belki acik sabahlara dek.

Sabahlara dek zorda olsa gormeye calisiyorum seni.Biliyorum ki sende istersen gorebilirsin. Hafif yan cevrilmis yüzünle bakip , seni ne cok sevdigimi gorebilirsin...Eger istersen..