Yalnýzlýðýný görmezden gelenlerin yastýklarýna geceleri gelip demir külçeler yerleþtiren periler var. Yastýðýna sarýlan kollar soðuk, aðýr ve hissizliðe uzandýðýnda, uykusundan da, görmezliðinden de oluveriyor aniden.
Tek kapaðýný açan gözün görüðü duvar da soðuk...

Sabaha ne kaldý?
Kalabalýklara karýþýp tüm gün çarkýn hiç kýrýlmayacakmýþ gibi gürleyen diþlerinden biri oluverdin mi ne yalnýzlýk kalýr ne aðýrlýk...
Orada koca koca insanlar olarak kimse zavallý deðildir. Emirler gelir, emirler gider. Herkes Japon Tiyatrosunun pudra beyazý mimiksizliðini taþýmakla yükümlüdür.

Saat beþ! Otobüs egzoslarýný soluya soluya eve dönerken "acaba kahveye uðrasa mýydým" lar yorgunlukla geride kalmýþ.
"Kalk git evine. Yorgunsun zaten" diyen periler var...

Perilerin iyisi kötüsü olmaz. Hepsinin baþýmýn üstünde yeri var. Ama evde koca bir yalnýzlýk... Demirden yastýk, buzdan duvar...
Televizyonlarda olupta yaný baþýmda olmayan aþklar...
Diþ perileri yastýk altýna para býrakmaz mýydý bir diþ uðruna?
Þimdi yastýk altý yalnýzlýk yapsam sabaha aþk bulsam olmaz mý yalnýzlýk perisi?