Durduk yerde bir þarký mýrýldanmaya baþlýyorum.
Bilinçsiz bir þekilde...
Yavaþ yavaþ sesimi yükseltiyorum ve þarkýnýn sözlerini bilinçli bir þekilde söylemeye devam ettiðimi farkediyorum.
Gökyüzündeki yýldýzlardan bahsediyor þarký...
Sitem dolu...
Gökyüzündeki yýldýzlardan daha yalnýz olmak...
Gözümün önüne bir kadýn geliyor.
Kýzýl saçlý, güven uyandýran bakýþlara sahip bir kadýn...
"Yok," diyorum, "bu þarkýyý bu kadýndan deðil, baþka birinden duydum."
Hafýzamý zorluyorum.
Aykýrý bir erkek ses sanatçýsý geliyor gözlerimin önüne.
"Evet," diyorum, "iþte bu sanatçý söylüyor."
Döneminin en aykýrý kiþiliklerinden biri...
Sýrf aykýrýlýðý yüzünden hala (ölümünden sonra bile) eleþtiriliyor, sýrf aykýrý olduðu için (sanatýna bakýlmaksýzýn) sevilmiyor.
Dudaklarýmýn arasýndan þarký sözleri çýkmaya devam ediyor.
Ancak aykýrý bir kiþilik bu þarkýyý söyleyebilir!
Yalnýzlýðýn hüznünü ruhumda hissediyorum.
Þarkýyý tekrar tekrar söylerken, yalnýzlýðý hatýrlatan yazarlar, þarkýcýlar, þairler geçiyor aklýmdan.
Bir film sahnesinden, bir kitaba giriyorum, bir þiirden çýkýp, bir öyküde buluyorum kendimi.
Olaylar, yerler, kiþiler deðiþiyor, fakat hissettiklerim deðiþmiyor.
Dudaklarým hala þarkýyý mýrýldanýyor, fakat tek farkla; artýk gözyaþlarým da dudaklarýmýn açýlýp kapanmasýna göre yön deðiþtirerek, hislerimi daha da derinleþtiriyor.
Kim demiþti, ben ne zaman yalnýz kaldýðýmý bilmiyorum, her zaman yalnýzdým onu biliyorum, diye.
Kalabalýklar etrafýnda yalnýzlýðýný unutan þair kimdi; Murathan Mungan mý?
Yalnýzlýðýn Senfonisini kim yazmýþtý?
Bir anda Oðuz Atay'ýn bir öyküsünde buluyorum kendimi.
"Korkuyu Beklerken" yalnýzlýðým derinleþiyor.
Lars von Trier'in bir filmine giriyorum.
Korkuyu beklemeyi býrakýp, her dakika korkuyla yaþamaya baþlýyorum.
Ve tabii yalnýzlýk hep içimde...
Bir filmden, bir kitaptan, bir þarkýdan çýkýp normal hayatýma dönemiyorum.
Çünkü normal hayatýmý bunlarýn içinde buluyorum.
Tek fark; bunlar sayesinde normal yaþantýmýn acýsýný daha da derinden hissediyorum.
Yavaþ yavaþ sesim kýsýlýyor.
Gözyaþlarým izlediði yollarda kuruyor.
Aðzýma tuzlu bir tat býrakýyor bu þarký. Tekrar söylemeye cesaret edemiyorum.

otuzbirtemmuzikibinbeþ yirmiüçotuzbir
Tuna Baþar

Yazýda Adý Geçenler

Mýrýldandýðým Þarký : Gökyüzünde Yalnýz Gezen Yýldýzlar (Beste : Teoman Alpay Güfte : Hikmet Münir Ebcioðlu Makam : Nihâvend )

Kýzýl Saçlý, Güven Uyandýran Bakýþlara Sahip Kadýn : Candan Erçetin

Aykýrý Erkek Ses Sanatçýsý : Zeki Müren

“Ben ne zaman yalnýz kaldýðýmý bilmiyorum, her zaman yalnýzdým onu biliyorum!” diyen ve kalabalýklar etrafýnda yalnýzlýðýný unutan þair : Murathan Mungan

Yalnýzlýðýn Senfonisini Yazan Kiþi : Sezen Aksu

Oðuz Atay’ýn Öyküsü : Korkuyu Beklerken

Lars von Trier’in Filmi : Dogville