Tarihten öðreniyoruz ki tarihten hiçbir þey öðrenmiyoruz. -Hegel |
|
||||||||||
|
Bir erkekti; yabancý olanýn peþinde koþan, göze alýp tanýmadýðýna yaklaþan herkes gibi. Ve soruyordu, gecenin dibinde, belki o an uykuyla uyanýklýk arasýnda gezen, düþlerini oturarak ya da uzanmýþ gören, sadece umuda sýðýnmýþ insanlara. Soruyordu, bildik olaný, üzerinde düþünme gereði duymadýðýmýzý. Rengini bilmek istiyordu, nerede baþlayýp nereye kadar gidebildiðini. 'Hüznü' merak ediyordu, hiç kederlenmeden. Dahasý 'yazýn' diyordu, sanki karþýmda beliriveren iri cüsseli siluetinden çýkýp duvarlara vuran büyük sesiyle. Sürekli okumuþ, biteviye okuyacak, hep seyredecek bana. Denedim, ilk denemenin hazzýný sevdim üstelik. Kalemi oynattým gün aðarana dek, zihnime kazýnmýþ beþ harfi, onlarca kez dizdim kaðýda. Anlatmayý ise beceremedim. Gözümün ucundaydý iþte, dokunsam tutacakmýþçasýna ama kayýp giden bir akýþkandý sanki. Zaman yolculuklarýndan medet umdum, geçmiþimden, ilk öpüþümü, ilk terk ediliþimi hatýrladým. Dinlediðim þarkýlarýn benim olmuþ öyküleri birikti içeride, aralarýndan tekinin bile hikâyesini yazamadým. Kâðýdýn beyaz yüzeyi siyaha döndü aðýr aðýr. Umutsuzluk çýktý geldi, üzerime sindi, yapýþtý yakama. Ýki hece rakýlýydý dilimde. Öf-ke deðildi hissettiðim ya da Ce-fa. Hüzündü peþimdeki, baþkasýna, kalemime, kendime söyleyemediðim. Küçük kaðýt parçalarýndan birini aldým veya örselenmiþ olaný böldüm. Yazdým; H-Ü-Z-Ü-N. Ve elim bilinçsizce koydu soru iþaretini peþi sýra. Kâðýdýn ardýný çevirip bekledim. Neydi Hüzün? Umutsuzluk, üzüntü, bekleyiþ? —Sadece Özlem. Tutsaklýk, gidene? —Eli kolu baðlý hasret. Bir yaný siyah mutluluk, bir yaný beyaz sýkýntý mýydý yoksa? —Griye çalar hüzün, Tatsýz tuzsuz muydu? —Gerçeðin tadýnda Unuttum yazdýklarýmý, yazdýklarýmý postaladýðýmý. Muðlâk, baþarýsýz deneyimimin utancýyla geçirdim haftayý, silik, donuk, alýþýlmýþçasýna. Þarkýlara kaçtým her akþam. Her akþam öykülerini yazmak istedim. Aylaklýða, nedensizliðe sýðýndým korkup. Beni kimsesiz sohbete gömen, o tanýdýk sesi duyana dek. Cervantes'in arayýþýný dillendirdi lirikçe, Don Kiþot'u çaðýrdý çocuk aklýmdan, deliye, deliliðe övgüler düzdü. Ardýndan 'Hüzün' dedi, durdu.'Soru iþareti'. Sürüklendim radyonun baþucuna, tuttum soluðumu. 'Sadece...' '...özlem' dedim onunla birlikte. Sadece hüznü, hayatýma gerçek ettim, elim kolum baðlý.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Bülent Efe, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |