Bu akþamüzeri yedi sularýnda, bir isyan, bir ayaklanma ki; sorma...
Kan kýrmýzý hüzünler vurdu satýrlarýma...
Yorgun bir gün batýmý seyrindeydi yüreðim,
Ki, bilirsin gün batýmlarý hep biraz yorgun olur benim sokaðýmda.

Ellerim, kelimelerimle saklambaçta,
Ve adýn ; harf harf, o koca iki hece , birden çýktý karþýma,
Cümlelerim devrik, cümlelerim yarým kaldý,
Ve sarpa sardý anlamlarý; adýn, cümlelerimin içine karýþtý karýþalý...
Siyahi bir gölge çöktü önce,
Sonra;ortalýk mahþer alaný...
Adý’ndan sonraki tüm virgüllerimde bir ölü;
Ve tüm noktalarýmýn sonunda ben; aðýr yaralý...
Adý’nýn sessiz harfleri bozdu önce,satýrlarýmdaki tüm sessizliði,
Ve patlama sesleriyle irkildi,cümlelerime pusu kurmuþ tüm soru iþaretleri.
Sevdaya dair ne varsa; hepsi feryat figan satýrlarýmda,
Merhametimin cümle baþlarý tutuldu,
Ve aþk’a dair tüm harflerim teker teker yüreðinden vuruldu...
Bu akþamüzeri yedi sularýnda, bir isyan,bir ayaklanma ki;sorma...
Kan kýrmýzý hüzünler vurdu satýrlarýma...
Adýn kalemimin grisine düþtü düþeli;sözcüklerim uçurumun kenarýnda.
Kapý dýþarý etmek için adýný;
Sana adanmýþ tüm lanetli kelimelerimi azat etmiþtim oysa.
Bu akþamüzeri yedi sularýnda, bir isyan,bir ayaklanma ki;sorma...
Önce kapým çalýndý; iki uzun bir kýsa...
Sonra asýrlar önce firar eden bir umuda teslim oldu aklým,
Ve sen;
Ýþte! yaþam oyunumu bozan o mýzýkçý adam!!!
Pimi çekilmiþ bir bomba gibi,
Satýrlarýmdan çýkýp,düþtün kapýma...
Bu akþamüzeri yedi sularýnda.....

DÝLEK ÇUBUK