Bu kaçýncý sonbaharým
Baharlarý beklerken...
Kim bilir kaçýncý yýkayýþým acýlarýmý
Alevde közlenmiþ gözyaþlarýmla.
Ben bile unuttum.....
Artýk sen yoksun diye,
Yaðmurlarla öpüþemiyorum bile...

Sabýr taþlarýna
Adýný kazýdýðým sevdam,
Hiçbir þey avutmuyor sensizliði...
Ýçimde kurdeþen baðlamýþ yaralar,
Bir de gidiþinle baþlayan sigara tiryakiliði...
Belki de yaktýðým kendimdim...
Yaktýkça küllenen bir beden..
Küllendikçe demlenen derin özlemin....

Senden yollarýma feda edilecek,
Bir ömür istemedim oysa...
Sadece bir nefes,
" Seni seviyorum " cümlesiyle biten.
Gönül terazisinde,
Baharlarla ayný kefede bir gülüþünü,
Bir ömür boyu uzaklarda olsa bile
Beni sevebilecek bir yürekti istediðim.
Senden çok þey mi istiyorum acaba
Onu da bilemiyorum.

Sensizlikte,
Koynumda sabýr taþlarýný büyütürken
Þakaðýma dayanýyor yalnýzlýklar.
Sofralara oturuyorum,
Baðdaþ kurmuþ karanlýklar bekliyor beni...
Olmuyor, yapamýyorum sensiz..
Meðer,
Unutmayacak kadar sevmiþim seni...

Gözlerinde baharlar varken,
Yüreðinde yaralý kalbim yaþarken,
Senden nasýl vazgeçebilirim ki....
Nefes diye bilirken sevgini,
Nefes almaktan nasýl vazgeçebilirim ki....
Bilemiyorum...
Gücüm olsa,
Ya da inancým buna müsaade etse,
Tek kurþunluk bedenimle,
Sýrtlayacaðým suskun namlularý...
Ama imaným var yüreðimde;
Emanet verilmiþ bir bedene,
Hiyanetin kanlý gömleðini giydiremem.
Yaradanýma bunun hesabýný veremem.

Seni hep bekleyeceðim sevdiðim.
Geldiðin mevsim, ne olursa olsun
Baharlarla anýlacak bende...
Artýk susmalýyým,
Artýk sabýr taþlarýný sen diye koynuma alýp
Masum çocuklarýn dualarýna,
Katmalýyým buz tutmuþ gözyaþlarýmý....