Bin bir ak çarþafa sarmaladýlar geceyi.
Gündüz diye haram kýlýndý uyku gözlerimize.
Sonra bohçalar yaptýk anne,
Dertlerimizi sarýp sana getirmek için.
Çünkü en iyi sen anlardýn.

Sen olsaydýn,
Gün pencerelere baþka vururdu.
Hayata daha sýký tutunurduk anne.
Kalabalýkta baþýmýz daha dik dururdu.

Ýnsan büyüdükçe akýllanýyor anne.
Savrulan takvimlerin kendinden bir þeyler götürdüðünü,
Ýnsan büyüdükçe anlýyor.

Öpüp koklayabilseydin anne,
Günahsýz dünyaya geldiðimiz ilk gün gibi.
Ortasýnda olsak da bu koþuþturmacanýn,
Hatýrlýyoruz ninnini kulaklarýmýzda
Daha dün gibi.

Çocuk olmak,
Belki de yirmisinde her gencin aklýndan geçti anne.
Saati kaç paradýr çocuk olmanýn?
Borsa cambazlarýnýn hangi biri
Kendi çocukluðunu satýn alabilir ki anne.

Seni ve senli günleri özlemek,
Belkide bütün bunlar,
Adam olmaya giden yolda bir dönemeçti anne.

Hayat, maziye giden yollarýn baþýna
Açýlmaz bir kapý gibi koymuþ zamaný
Üst üste kilitler vurmuþ, paslý kilitler.
Hangi imkan senli günleri geri getirebilir ki.
Tüm geriye dönüþler çýkmaz sokak anne.
Ne yana dönsek sana varýyoruz.