Kadýnlar birer – ikiþer sahilde gezerlerdi, ben suda batardým. Ölümle Azrail arasýnda kalmýþ bir gölgelikte saklanýrdým. Ucu bucaðý görünmeyen bir hayalin içinde en çok seni izlerdim. Korkunç öyküler gelirdi aklýma.
Suya devrilen bir gencin beyhude çýrpýnýþlarý olurdum. Bir baharýn içinden kaçar baþka bir bahara saklanýrdým. Sen bul diye yerimi hep fosforlu çiçekler ekerdim bahçeme. Ama yoktun iþte ve olmayacaktýn bundan sonra. Düþümde gri duvarlý çýplak bir odanýn içinde seni istemeye gelen adamýn düþmaný olurdum.
     Pencereden deniz görünürdü, ben gözlerinde boðulurdum. Çok fazla yabancý kalýrdým ellerine, týrnaklarýna. Dilim bütün kelimelerimin dýþýnda kalýrdý dilim tutsaklýðým olurdu.
     Mektuplar yazdým sana yollamasý imkânsýz.
     Nasýl bilirdiniz’in gömün git siniydim, sendim olur olmazsýz. Aklýma geliþlerimdin yalnýzdým yeteri kadar ve huzursuzdum. Ben þair olmak istiyordum sen ayrýlýk diyordun belirsiz. Bitmiyordu çeliþkiler. Aramýzda oluþan kilometrelerin santimetre cinsinden deðeri beni korkutuyordu.
     Sen nasýlsýn þimdi bilmiyorum.
     Kendimi astým
     Sana olan aþkýmý astým.