Kýrýk bir heykel parçasý
Hayat o kadar koþuþma içinde ki bir dakika geçse sonraki dakika acaba arkama baksam diye soru soracak kadar bile hatýrýmýz yok karþýsýnda. Bu en yakýnýmýzý üzdüðümüz zamanlar da geçerli. O’na bile insaflý davranmamýza izin vermiyoruz.
Geçen her saniyesi bir daha elde edilemiyor. Ýpin ucunu bir býrakýrsak yani hayata karþý yanlýþ bir davranýþta bulunursak düðüm öyle bir sökülüyor ki geride ne örülmüþ bir kazak ne de onlara harcamýþ bulunduðumuz zaman kalýyor. Hepsi teker teker uçup giderken biz onlarýn uçuþlarýný seyretmek zorunda kalýyoruz. Onlarýn uçmalarýna sebep olan da biziz ama neden bunun farkýna uçurtmayý uçurttuktan sonra varýyoruz ki? Ýþte hayatýn sorduðu en acýmasýzca soru bu. Her þeyin farkýna onlarý kaybettikten sonra varýyoruz. Aslýnda onlara deðerlerini hissettirebilseydik yani uçurumun baþýna geldiðimizde onlara sevdiðimizi fark ettirebilseydik onlar biz ne kadar uçurtmaya çalýþsak da onlar bizi býrakmazlardý. Ellerimize yapýþmýþ bir heykel parçasý gibi. O çamur parçalarý birbirlerini o kadar çok seviyorlardýr ki en sonunda muhakkak bir araya gelerek mutlu olurlar. Biz her ne kadar bizim birleþtirdiðimizi zannetsek de onlar aslýnda bir bütündür ve önünde sonunda bir araya geleceklerdir. Ýþin özü onlara gerektiðince malzeme koymak ve onlarý birbirlerine iyice ýsýndýrmak. Ama maalesef biz o heykelin deðerini onu kýrmadan önce anlayamýyoruz. Kýrýlýyor ve annemiz bize en sevdiði süs eþyasýný kýrdýðýmýz için baðýrdýðýnda fark ediyoruz. Aslýnda onun en sevdiðinin bu heykel olduðunu fark etmesi o anda olmuþtur. Ama bunu ne siz annenize söyleyebilirsiniz ne de anneniz bunu anlar.Eþek ölür badem gözlü olur misali gib geçer o zamanlar gözünüzün önünden.
Çoðu zaman yanýmýzda bulunan sandýðýn içindekileri merak etmeyiz Ya da karþýmýzda bulunan resmin bize ne anlatmak istediðinin farkýna varmak istemeyiz. Ama gün gelir sandýk açýlýr ve resim de bir daha dýþarýya çýkmamak üzere içine girerse o zaman sandýða da resme de deðer vermeye baþlarýz. Ama vakit geçmiþtir artýk. Sandýðý açacak hiçbir güç yoktur. Valize atýlmýþ ve uçak harekete geçmiþtir. Biz her ne kadar pilota iþaret vermeye çalýþsak da artýk o havadadýr. Bizim de havaya gideceðimiz zamana kadar beklemek zorundadýr.