Sustu.o sustuðu anda;sanki gece de kesti uðuldamayý.
Ýki kadýn duruyordu karþýsýnda.birisi aldatýlmýþtý.hemen köþede duruyordu.boynu büküktü,yüzü düþmüþtü.yüzü yerdeydi ;ama kalkýp toplayacak hali yoktu.
Adam uzandý yataðýna.sakindi,durgundu.bu durgunluk hayra alamet deðildi.
Adamýn susacaklarý bitmek tükenmek bilmiyordu.tavana baktý.tavan renkliydi.
Aldatýlan kadýn yamýma geldi.”seni hala seviyorum” dedi.adam suskundu,suçluydu.tam dokunacak oldu kadýn yok oldu.adam yine bir küfür savurdu havaya çaresizce.
Odada üç kiþilerdi artýk.adam ,kadýn ve sessizlik.nefes alansa ikiydi.adam ve sessizllik.kadýn...kadýn yoktu aslýnda.
Adamaðlamaya baþladý.baþýný kadýnýn dizlerine yasladý ve usulca aðladý.kadýn kýpýrtýsýzdý.
Hayat durdu.
Bir süre kaldýlar öylece.sonra kadýn hafifçe kaldýrdý adamýn baþýný dizlerinden.öyle narin kaldýrdý ki adamýn baþýný,melekler halelerini döktü aðlarken.
Odaya nur doldu.adam nur oldu.
Kadýn kalktý.giyindi.eþarbýný baðladý.sanki o eþarp örtüyordu tüm günahlarýný.o eþarpla saklýyordu kadýn milyonlarca hüzün çocuklarýný.
Kadýn kapýyý açtý.kapý da týpký adamýn yüreði gibi sertti,aðýrdý,eskimiþti.istediði an girenler istediði an çýkardý.kapýnýn da týpký adamýn kalbi gibi kilidi yoktu.
Kadýn gitti.
Adam öldü.
Kadýn en dýþarýdaki kapýyý kapattý.adam bir kez daha öldü.
“sus” düþtü adamýn yüreðine.sustu.
adam ayaða kalktý.kadýnýn gitmeden önce omuzuna sapladýðý kara saplý býçaðý çýkardý.yarasýný temizledi.tuz bastý.göz yaþý...
adam yorgundu.yorgunluðu adamý yormaktan yorulmuþtu..aynaya baktý bir karanlýk gördü.
Uyumak istedi adam tam o an.
Yataðýna uzandý tekrar.tavana baktý.tavan beyazdý.
Titredi.aðladý.titredi.titredi.titredi.titreyemedi.bayýldý.tam o anda hayallerinden ayýldý.gerçeðe uyandý.
Yine sustu.yine karanlýktý oda.
Kadýnlar yoktu.sol omzu acýyordu ;ama yaradan deðil üstüne yattýðýndan.
Kalktý adam yataðýndan.güne baþladý.bir somun ekmek kesiyordu ki elini kesti.caný acýdý.gerçekti.ama kadýn gittiðinde daha çok caný acýmýþtý.o halde gerçek acý deðildi hayaller kadar.
Adam hayalle gerçek arasý silik bir sevideydi.adam suskunluðun ve karanlýðýn en orta yerindeydi.
o artýk þizofrendi.
Artýk yola çýkmak gerekti.
Huzuru üstüne ceket niyetine giydi.kapýyý kilitledi,karanlýðý kilitledi.
Karýþtý adam kalabalýða elinde dosyalarýyla.aktý kalabalýk adamýn üstüne.giderek kalabalýklaþtý adam .giderek yalnýzlaþtý.adam kalabalýklaþtýkça yalnýzlaþtý.
Adam eve karanlýðý kilitledi.adam eve kendisini kilitledi.adam eve döndüðünde yine yalnýzlýðýyla seviþeceekti ve sonra ölecekti.tüm bunlarý o sýrada caddeden geçen hiç kimse;ama hiç kimse göremedi.
Adamýn ardý sýra düþtü yola hüzün damlalarý.eve giderken hepsini bir bir cebine koyacaktý.