aþkýn yangýn yerinde
sarmýþ alev gibiydim
sonra çekildim duman oldum
þimdi duman bile olamýyorum
yüregime su serptiginden beri

gerçekte yazan ozan idim
sonra hayallere kaldým
hayal perdemde yitip gitti
þimdi yitmiþ boþluktayým
yüregimden aþkýný aldýgýndan beri

aþkýn yürek tarlasýnda
yeni çýkan filizdim
olgunlaþmadan yitirdim kendimi
harmana hasret gider oldum
sevgi umudumu kestiginden beri

aþkýn kudretinden dogmuþtum
yeni açan güneþ olmuþtum
ýþýklarýmý saçtým
gönül denen pencerenden içeri
sonra engelledin beni
pencereye perdeyi çektiginden beri

acemi ozaným acemi kalmýþým
sevdalarýn deryasýnda
þimdi anladim geçte olsa
acemi bile olamamýþým
vasatlarýn dünyasýnda
sen beni yýkýp viran ettiginden beri

acemiozan