Sabah iþe gelirken gördüm o amcayý. Kaldýrýmýn kenarýna öylece uzanmýþ, sanki her þeyi boþ vermiþ gibi gökyüzüne bakýyordu. Siyah ve bir giysiden baþka her þeye benzeyen pantolonu yýrtýlmýþ, dizi kanýyordu. Yanýnda birkaç polis, amcaya sorular sorarak ne olduðunu anlamaya çalýþýyorlardý. Oysa her þey açýk seçik belliydi. Amcanýn elindeki simit tablasý yola saçýlmýþ, hatta birkaç simidin üzerinden de arabalar geçmiþti. Belli ki, arabanýn biri amcaya hýzlý bir þekilde vurmuþ ve durmadan kaçmýþtý. Üstelik baþka hiçbir araç da durmamýþ, bu adamcaðýzý kýrýlmýþ dizi, dönmüþ baþý ve insanlara lanet okuyan kalbiyle kaldýrým kenarýnda yalnýz býrakmýþlardý…

Biraz daha ilerleyince, baþka bir yaralý anne gördüm, baþka bir vicdansýzýn arabasýnda. Eski model, arkasý açýk bir arabaydý. Arkasý açýk arabada genç bir kadýn ve kucaðýnda bir bebek vardý. Araba savruldukça genç kadýn yola ve arabaya kusuyor, aðzýndan çýkan salyalar minik bebeðinin yüzüne gözüne bulaþýyordu. Gözlerinden akan yaþlar da, içinde bulunduðu durumun en açýk göstergesiydi. Arabanýn ön tarafýnda boþ yer olmasýna raðmen neden arkaya oturtulmuþtu ve neden bu haliyle ona iþkence ediliyordu öðrenemedim. Çünkü arabayý süren kiþi ara sokaklara girerek kaçtý…

On dakikalýk bir yol boyunca karþýlaþtýðým bu iki hadise, devamlý aklýmda olan bir soruyu tekrar canlandýrdý. Ne olmuþtu benim insanýma? Ne zaman bu kadar vahþileþmiþ, hangi nedenden dolayý böylesine canavarlaþmýþtý? Bizler, kendimizden baþka hiçbir þey düþünmeyen ve kendi rahatýmýza en ufak bir zarar gelmemesi için kýlýný kýpýrdatmayan, üstelik daha rahat etmemiz için baþka hiçbir canlýnýn yaþama hakkýný tanýmayan canavar modeline ne zaman soyunmuþtuk?

Herkesin kendine birkaç soru sorma vakti…

Siz ne zaman canavarlaþtýnýz sevgili dostlar? Her gün akþam büyük bir keyifle izlediðiniz ve çocuklarýnýza da izlettiðiniz, bol vahþetli, kanlý, silahlý yabancý filmler mi bu hale getirdi sizi? Her bir mafya dizisi izlediðinizde, silahlardan çýkan her kurþunla birlikte sizinde mi yüreðiniz nasýrlaþtý? Yoksa insanlarý katleden, yüzlerce insanýn katili olan bir dizi kahramanýný kutsallaþtýrdýðýnýz için mi böylesi katýlaþtýnýz? Kabuk baðladýnýz?

Ne zaman kaybettiniz insanlýðýnýzý? Birbirine hakaret eden, hatta döven kiþilerin katýldýðý açýk oturumlarda mý? Yoksa iki belediye baþkanýnýn birbirine silahlý baskýnlar yapýp, mafya savaþý baþlattýðý haberlerde mi yitirdiðiniz yüreðinizdeki insanlýk kýrýntýlarýný? Zalim bir ülkenin bir zalim askerinin kaçýrýlmasýndan dolayý dünyanýn ayaða kalkmasý mý tuhafýnýza gitti? Bu haberi izleyip, binlerce askerimizin öldüðü vatanýmýzýn yöneticilerinin kýlýný kýpýrdatmamasý mý kaybettirdi yoksa size deðerlerimizi?

Lütfen sorun kendinize… Evinizde bulduðunuz örümceði dýþarý atmak yerine neden öldürüyorsunuz? Karýnca yuvalarýna neden su tutuyorsunuz? Sokakta gördüðünüz yavru köpeklere neden tekme atar oldunuz? Kedileri ezmemek için neden direksiyonunuzu çevirmiyorsunuz? Yolda gördüðünüz yaralý insanlara hangi sebepten dolayý yardým etmez oldunuz? Çarptýðýnýz amcalara, neden arkanýzý bile dönüp bakmýyorsunuz?

Ne olur, nasýr baðlamýþ duygularýnýzý biraz hareketlendirin. Eðer içinizde ufacýk bir insanlýk kaldýysa, sýrf onun hatýrýna artýk yaþamýnýza çeki düzen verin. Kendinizden daha vahþi ve daha katý bir çocuk bari yetiþtirmeyin. Karar sizin… Ya her gün þiddet filmleri izleyerek, sarhoþ mankenlere imrenerek, yaþar ve elinize yüzlerce insanýn katili þeklinde lanse edilen bir zýrtapozun yüzüðünü takarak yaþarsýnýz. Ya da o eliniz ile gider ve birkaç yetimin baþýný okþarsýnýz.

Ne kadar insan olacaðýnýz tamamen size kalmýþ. Eðer yüzük takmayý seçerseniz, þunu hatýrlayýn ki; dünyada yaþayan hiçbir hayvan, bir diðerinin ölümünden zevk almaz ve asla zevk için diðer canlýlara zarar vermez. Eðer yüzük takmayý ve böylesi yaþamayý seçerseniz, lütfen her gece aynada yatmadan önce yüzünüze tükürmeyi ihmal etmeyin… Çünkü sizin, yolda tekmelediðiniz bir köpek yavrusu kadar bile þahsiyetiniz yok… Bunu asla unutmayýn…