Birgün dedem þöyle misal getirdi:

“Terzinin önünde iplik ve birkaç çeþit kumaþ vardýr. O, aletleriyle bunlarý iþleyip üretir, çeþitli renk ve biçimde giysiler diker. Bir zaman sonra mallarýnýn taliplisi çok olur, þehrin dýþýndan bile ona kýyafet yaptýrmaya gelenler olur. Öyle ya, bir terzi ne kadar mahirse, mallarýnýn alýcýsý da o kadar fazla olur.

“Bizim terzi, artýk deðil þehrin, ülkenin en tanýnmýþ terzilerindendir. Ve onunla iþ yapmak isteyenler öyle çoðalmýþtýr ki, artýk tezgâhýnýn üstünde ülkenin dört bir yanýndan gelen çeþit çeþit kumaþlar, renk renk iplikler vardýr. Ve müþterileri de onun becerisinden þüphe duymayacak kadar eliaçýktýrlar ona karþý.

“Ýlim yapmak da böyledir. Bilgiyi iþlemeyi ve insanlara sunmayý bildin mi senin elinden faydalanan da çok olur. Birgün bu iþi, ucundan tutup da becerebildin mi elinde bulundurduðun bir dirhem bilgi, bir de bakmýþsýn daðlar gibi olmuþ. Yorulmadan çalýþ ve iþle onu. Merak etme, arkandan hayýr dua edecek çok insan vardýr artýk.

Terziye ne mi oldu? Yaþlandý, ama gücü-kuvveti hâlâ yerinde ve mutluluðun ve refahýn doruðunda. Dükkâný hâlâ o küçük dükkân... Makasý-mezurasý hâlâ o eski kullandýklarý... En fazla, yanýnda bir-iki çýrakla kalfa çalýþtýrýyordur. Mutlu, çünkü kibirlenmedi; müreffeh, çünkü tamah etmedi.

Senin de kalemin kalem olsun, kâðýdýn kâðýt... yapmayý bildin mi, ilim senin elindedir. Gösteriþten, þatafattan kaçýn; hakkýndan fazlasýna göz dikme. Zaman, sana lâyýðýný verecektir; iyi de olsa, kötü de...”

Bugün dedem yaþamýyor. Aslýnda onu hiç görmedim, ben doðmadan yýllar önce ölmüþ. Birgün onun mezarýnýn baþýnda dua ederken yanýma bir Çinli yanaþtý, o da dedemin mezarýný ziyarete gelmiþ. Ýngilizce sohbet ettik ve bana bu meseli anlattý. Bitirdiðinde ikimizin de gözleri yaþardý. Týpký, onun mesellerine kulak veren bütün dünya yurttaþlarý gibi...