Dallarýna asýlan bir ceset gibi habersizsin içimdeki fýrtýnadan…
Aþklarýna özeniyorum aþkým demiyorum deðiþsin istiyorum su ve safir ne kadar kanadýysam onlardan kaldý diye!
Senin olmaný istemiyorum artýk...
Senin olman var ediyor korktuðum ne varsa...Bilirsin…
Bütün var olmalar kendi intiharýný hazýrlar gülücüklerde…
Olmaný istemiyorum bitmeli bütün kelimeler kendi saðýrlýðýmda.
Artýk nedeni niye’ si yok renkler yitiyor anlamýný,
Seni ben kendimde var ederken küsüyorum ellerimin nasýrlý oluþuna ne vakit dokunsam Saçlarýna kanýyor avuçlarým.
Kýskanýyorum sonra kentleri nasýlda unuttum adlarýný bir bir,
Seni bunca doldururken beni nasýlda boþ býrakýyor.
Kanýyorum kendime karanlýk koðuþlarý ne zaman hatýrlasam,
Üstüme soðuk su dökülüyor saçlarýma elektrik...
Sende üþümedim ve sende hiç olmadan sevilebileceðini öðrendim.
Sýr vermiyorum sana sýrlayamýyorum bakýþlarýný çünkü bakýþlarýn sesimi keserken adýmý söylüyorum...
Adýmdan bulaþýyor gözlerin bütün susuþlarýmý cevapladým ve gittim say...
Maðlubuz artýk, yeniliyor yüzler aynada ve hayat baðýþlamýyor dokunuþlarý!
Kiþiliðimin dikenli tellerine takýlýyor elim bir kez tutsaydý saçlarýný...
Kokundan arýndýr beni!
Gittim say kelimelerle ve her ayrýlýk bir merhabanýn hüznünde saklý kalýyor!
Kendimi terk ederken sana içimde bir çýð büyüyor sesin kadar...
Her defasýnda bir saðanaða tutulan ve kendini hep o saðanaklarda arayan, bulan, çalan, çaldýran, elinde ve avucunda hiçbir þeyi kalmayan, kendine borçlu çýkan ömrüm.
Ömrüm diyorum çýkmazlarýn sesinde yitiyor çocukluk saydýðým ne varsa.
Kim bulsa onun olacak yüreðimin hüzün sarýsý sesi!
Kelimelerimi ödünç veriyorum bir seyyaha kimsesizim demiyorum kimliksizim diyorum, dilim yoksa adýmý da söyleyemem iyi çocuklara dilim yoksa seni nasýl anlatýrým uykusuzluðuma...
ve bir gerekçe olarak saymýyor kimse bunu oysa ben yurdumu arýyorum,
sonra yüreðim geliyor aklýma üþüyorum…
sen varsýn diye ve gözlerimi kapatýp yüreðim var diyorum... yurtsuz olsam da ey yolcu yüreðim var!
Dilimin ucunda hep sonra diye kesiliyor sana baþlayan cümlelerim...
Sonra diyorum.... Susuyorum.
Gereksizdir bütün sözler adýnýn baþladýðý yerde!
beni o baþlangýcýn hüznüne sar,
bunca keskinleþmiþken bakýþlarým beni bakýþlarýnýn kimsesizliðine koy.
görenler beni sen sanýyor nasýlsa!!
Takvime ve mevsime kar yaðýyorken,
Daðlara susuyorum kýrgýn ve sabýrsýz birden düþüyor dalýndan bir yaprak.
Ýçim acýyor bunca sarý susmalara ki duvarlarý sarýya boyanmýþ bir kýzýn kocaman Gözlerinde yitiriyorum benciliklerimi kendimin dýþýna çýkýyorum…
O odalarýn alnýn ateþinde bitsin benim dediðim ne varsa...
Oyunlara ve aldanmýþlýklara küsüyorum.
Geç kalkýlan bir sabahsýn uykulu gözlerimde yüzünü yýkýyorum,
Kaybolur diye korkuyorum gördüðüm rüyam...