Talepsizce ( Peynirci Kýz )


Kim bilir ki ? Yazmaz isem, yazýlmaz ise,

Hayatýn küçük sempatilerini,

Gölge izdüþümümüzde yaþanan...

Bazen yazýlmalý,

Yazýlacaðý, zaten çizgisinde var olaný.

Yok deðil...Amaç bilmece yazmak deðil.

"sssssss" sesinden belirsiz kafiye kurmak ta deðil,

Satýrlarýn içinde.

Ondan, diþsiz dedemde ve bir benzeri,

Beethoven' in "Pastoralinde de var, "La" sesiyle,

Nehir yataðýndan ödünç alýnan.

Benzerlikse tüm olay,

Var olaný bütünleyen,

Evrensel kümede.

Bu giriþe de baðlanýr belki,

Onlarca katagoride,

On tane binlerce þiir...

Þairin karný acýkýr, markete gider.

Oluverir sana bu giriþ, market þiiri.

Sahne belli..

Hayatý yeni öðrenen bir genç kadýn,

Senin derdin,

Ekonomik ve kaliteli peynir almakken,

Deneysel bir taarruzda bulunur sana,

Ruh gölgene temaslý.

Talebin ve aklýnda yok iken.

Marketteki biri, ya akrabasýdýr,

Ya abisi, ya yavuklusu.

Azarlanýr o gün muhtemel..

Baþka gün gidersin,

Koþar sana, yine sen istemeden,

Her lafýn sonuna "Abi" koyar,

Azarlayan görsün diye,

Ýçi burkula burkula..

Ne bileyim ?

Peynir mi ? Market mi ?

Genç kadýnýn deneysel eðitimi mi ?

Bu da , günün hikayesi, sempatisi.

Öyle sýð, öyle derin ki,

Küçücük bir can, insan,

Küçücük iki günlük, seni de dahil ettiði,

Deneysel yaptýrýmýyla,

Baðlayýverir tüm felsefeyi kendine.

Görebilen gözün,

Düþünen beynin,

Bir de zamanýn varsa.

Þaþýrýr kalýrsýn, " Günü yazsam mý ? " diye..

Sonra býrakýrsýn, okuyana,

Küçük kadýnýn, deneysel vicdansýzlýðýný da,

Ýnsan ruhunun, kendi durumunu düzeltirken,

Baþkasýna olan bencilliðini de,

Talepsiz doðmayý, talepsiz sosyalleþme mecburiyetini,

Talepsiz tacizi, talepsiz yaþlanmayý ve ölmeyi,

Deðil de,

Sadece, hepsinin ne kadar özdeþ,

Ne kadar ayný kökten olduðunu da,

Sadece okuyana,

Ve okuyana,

Bir de okuyana...

Karþýyakalý Ahmet
Istanbul 14-Temmuz-2006 Cuma