Meleðin beni gerçekten ziyaret edip etmediðini soruyorsunuz. Ýnanmýyor musunuz yoksa?
Siz hiç sevmediniz mi; birilerine, birþeylere özlem duymadýnýz mý; birþeylerin hüznüyle ya da sevinciyle hiç gözyaþý dökmediniz mi; bir romana veya bir resme, ya da bir þarkýya Âþýk olmadýnýz mý? Geceyarýsý -uykunun arasýnda birþeyler yapmak, yazýp-çizmek ilhamýný da mý duymadýnýz hiç (þiir falan)?
Peki ya vatan hasreti? Gurbette yurdunuzdan, yuvanýzdan uzakta, onlar burnunuzda tüterken, uzaklarda yaþamak zorunda kalmýþsýnýzdýr belki.
Bir gün olsun ibadet etmiþsinizdir. Adaklar adamýþ, dilekler tutmuþsunuzdur ya da. -En azýndan- dua da mý etmediniz?
Neden öyle þaþýrdýnýz? Meleklerin bunlardan farklý þeyler olduðunu mu sanýyorsunuz... Bir meleðin sizi nasýl ziyaret edeceðini düþünüyordunuz ki... Gökten inmiþ kanatlý, beyaz entarili kýzlar baþýnýzýn etrafýnda dönecek falan... (?!). Tüm dileklerinizi yerine getirecek; çubuðunu bir sallayacak, her þey güllük gülistanlýk olacak...
Herkes gibi, kendi meleðinizi kendiniz yaratýrsýnýz. Ve o, hiç de beklemediðiniz bir anda, sizi ziyaret ediverir. Sizi büyülü örtüsüyle kaplar ve öyle bir etkiler ki, gittikten sonra da ondan birþeyler mutlaka kalýr. Onu özler, beklersiniz; çünkü o sizden bir parçadýr aslýnda.
Ýþte ilham meleði beni böyle ziyaret etti ve kokusunu býrakýp gitti. O kokuyu þimdi sizinle paylaþýyorum, duyumsuyor musunuz?