Kan kurban edildi.
Çýðlýk acý çekiyor.

... Otobüsünü hiç beklemediði þehrin ýþýklarýna son bir kez daha baktý. Geri dönmek istemeyebilirdi. Dönüþleri yok olmuþ bir bebek gülücüðüydü içinden geçen. Ama tüm dönüþlerin sarmaladýðý bir düþ vardý. Gidiþi yok, dönüþü hiçti; ya da dönüþü yok, gidiþi hiçti. Ne fark eder ki bundan böyle! Bir an ümitsizliðe düþtü. Umudun kaptýkaçtýya binmesine izin vermedi, tüm bahar düþlerinin acý çekmesine de...

Tüm arzular yanýp tutuþtu.
Yangýn ýþýða bürünüyor.

... Günün gülüþünden güzeldi gülüþün... gitmeden. Gidiþler ellerimde tükendi. Bahaneler uydurulmuþ zamanlara denk düþüyor gözlerin. Elektrik direklerine takýlý kalan mavi uçurtmalar yapýyorum düþlerimden. Çoðu elimde soluyor. Tüm gidiþler geri dönüþler için bir baþlangýçsa... Merak etme, beklenen gün gelir ve de beklemeye razý olup eðerim baþýmý. Düþlerim yarým kalýrken gecenin bir yarýsý... Bekliyorum. Beklemedeyim.

Baþka zamanlara ertelendik.
Zamansýzlýkta kayboluyorum.

...Ve ellerim kayboldu zamanýn esmer tenine dokunurken... Yanaklarýma ‘ateþ kýrmýzýsý’ allar bastý yine. Ama üþüyorum! Üþürken þiir yazamam. Oysa her öykünün bir þiiri olmalý, her þiirin bir de þehri... (Bütün perdeler aralandý. Sislerin ardýndan ýþýðý seçebiliyorum. Artýk gri yalnýzlýk bitti. Sarýnýn gittikçe kýzýla çalan sýcaklýðý çocuklarýn gülüþlerine sarýlmýþ; artýk gri yalnýzlýk bitti.) Bu þehre isyan etmek geliyor içimden. Daðlarý özlüyor ellerim. Çýkýp da bir dað baþýna gün ýþýðý gibi süzülmek isterdim pencerenden. Perdeler aralansýn diye... Yazamadýðým bu akþamüstü þiiri de senin olsun!

Çocukluðumuzu yitirdik.
Yitiðe karýþtý gözlerim...

... Bir tekerleme tutturduðum zaman aklýma gelen çocukluðumdu. Bu yarým kalmýþlýkla imzaladýðým ‘yitik adresler’e karýþtý gözlerim. Herkes kendi sesimden baþkasýný dinlemediðimi söylerken bakýyorum da... Kendime ait bir sesim yok artýk. Sesim, ellerim, düþlerim ve yüreðim senindi. Sessizliðin fildiþi kulesinde sesimi, ellerimi ve düþlerimi yýldýzlar yapýp kýrparken... Korkuyorum. Kaçýþlar, dokunuþlar ve ürperiþler...

Söylenecek en güzel senin,
En güzel þiir hep senin olsun.

... Dönüp dönüp kendime baþlýyorum yeniden. Týpký yüzlerce defa ayný film karelerini seyrediyormuþ gibi... Ürperen bir dokunuþla gecenin baðrý, yalnýz... Film bitiyor! Biten ‘gri yalnýzlýklar’ý bitirirken ben de bittim. Madem tüm bitiþler, yeni baþlangýçlar için… O halde yine yeni yeniden baþlamanýn da bir mahsuru yok. Ama dünün geçmiþliði ve yarýnýn belirsizliði... Ýçinde bulunduðumuz ‘an’ý yaþamayý engellememeli.

Daðlar özgür düþlerimdi.
Düþlerime bile dokunamadan...

... Ellerim ve düþlerimin özlediði bir isme takýlý kalýyor yüreðim. Kurumuþ yapraklara bile dokunamadan... Arzular umut oldu. Umut kana bulandý. Kan kýrmýzýsý güller, bir baþka bahara erteliyor güneþlerimi. Ama sisler yok, perdeli. Yaþamak dediðin bir bardak suda kopardýðýn fýrtýnalarý gözlerinin þerefine içmek deðil de nedir? Bunca naza söylenecek sözüm yok! Boynum kýldan ince... Býçak sýrtlarýnda dans eden zarif bir balerin olurken düþlerim, kuðuya dönüþüyor ellerim. Kuðular severse... Birden ‘þýrak’ diye bir tokat çarpýyor yüzüme. Kanlar fýþkýrýyor boðazýmdan, kan çanaðýna dönen gözlerim oluyor.

Kum saati bitti.
Dönüþler bekleniyor.

... Daðlarý özledim demiþtim ya... Özgürlüðü, bir kelebek kanadýnda imgelemek yok artýk. Ayaklarý yere basan bir özgürlüktü kulaklarýma dolan. Yormadan ve yorulmadan... Kýrmadan ve kýrýlmadan... Camdan saat kýrýldý ve zaman duruyor yine. Göz kýrpma vakti. Bir baþka zamana ertelendik. Merak etme, hala yaþýyor ve bekliyorum. Bir baþka zamana ertelenmiþ doðumlarý...

BÝR BAÞKA ZAMANA ERTELENMÝÞ DOÐUMLARI

…Doðsun artýk þu kararan güneþ ve de ýsýtsýn artýk karalar baðlamýþ mor cübbeli derviþlerin yüreklerini ve ellerini...

BÝR BAÞKA ZAMANI YOK BUNUN!

----------------
Nisan 1996/Yaþ on dokuz