BORÇLAR NEREYE, BÝZ NEREYE?



Ve sonunda dýþ borcumuz, hazinenin verilerine göre 170 milyar dolarý aþtý. IMF programý ilk baþladýðýnda yani 2000 yýlýnda bu rakam sadece 103 milyar dolardý. Altý yýlsonunda bu kadar kemer sýkma politikalarýna, bu kadar iþsizlik artýþlarýna karþýn yine de borcumuz % 65 büyüdü.



Þimdi, hükümet yanlý kaynaklara bakarsak bu borcun artmadýðýný savunurlar. Bunu yaparken dýþ borca sadece resmi kurumlarýn borcunu dahil edip özel sektör dýþ borçlarýný ihmal ediyorlar. Özel sektörün de bu dönemde dýþ borcu 8 milyar dolar gibi bir rakamda artýþ göstermiþtir. Þimdi denilecektir ki devletin borcu artacaðýna özel sektörün dýþ borcunun artmasý daha iyidir.

Bunda çok fayda vardýr. Oysa gerçek hiç de öyle deðildir. Çünkü, Ecevit hükümeti tarafýndan onaylanan bir yasayla tüm özel sektör dýþ borçlarýna devlet garantisi getirilmiþtir. Bu nedenle büyük krizde batan tüm özel bankalarýn dýþ borçlarýný da devlet üstlenmek zorunda kalmýþtýr.



Dýþ borcun Gayri safi milli hâsýlaya oraný ise 2001 yýlýndan 2006 yýlýna kadar %80 den %48’e düþmüþtür. Dýþ borcun bu oranda gerilemesi de yanlý kaynaklarýn diðer bir tespitidir. Hâlbuki burada da yine bir rakam oyunu mevcuttur. Bu hesaplama %65 oranýnda dýþ borç artýþýný birlikte deðerlendirerek, milli gelirimizin ortalama yýllýk %25 büyümüþ gibi gösteriliyor. Çin’ in muhteþem büyüme oraný bile üst üste %10 iken bizim bu rekorumuzun hiç yanký duyurmamasý da çok enteresan olmalýdýr.



Bugün kamunun toplam borç stoku 250 milyar dolardýr. (bu günkü kurla iç borç stokumuzu 165 milyar dolar olarak belirliyoruz.) Ayrýca, borcu ister kamu ödesin isterse özel sektör ödesin, sonunda bu ödemeler için döviz gerekir ve dýþarýya döviz çýkýþý olacaktýr.



Eski MÝT müsteþarlarýmýzdan Mahir Kaynak, Kemal Derviþ göreve geldiðinde “Derviþ, zannedildiði gibi, Türkiye'nin ekonomik sorunlarýný çözmeðe uðraþmýyor. Çünkü uygulanacak politikalar önceden belli ve yeni bir programa ihtiyaç duyulmuyor. Onun görevi ülkemizde yeni bir siyasal yapýnýn oluþmasý için gerekli ortamý hazýrlamak. Bu, ekonomik krizin daha da derinleþmesini gerektirebilir. O zaman Derviþ, çözmek yerine bozmayý tercih edecektir. ABD ‘ nin dümen suyuna direkt girecek bir hükümeti göreve getirebilmek için ülkede tarýma verilen desteði yok ederek, kamu kuruluþlarý ve bankalarý yabancýlara peþkeþ çektirerek tarýmda bulunan %30 ‘luk oyu deðiþik partilere kanalize edecektir, onun görevi bu” demiþti.



Söylediklerinin bir bir gerçekleþmesi ne kadar ilginç bir tesadüftür, deðil mi?



Peki, hiç düþündük mü direkt üretim artýþýný saðlayacak Reel Sektör desteði yerine neden finans kesimine hazineden destek verildi. Çünkü böylece dýþ borçlara olan kefalet ve devlet garantileri daha kolay saðlanacaktý. Yani, tahsilat kolaylaþacaktý. Sonra da borçlarý ödenmiþ (vatandaþça) bankalar yabancýlara satýldý. O da çok cüzi paralara.



Þimdi de sýra borsanýn þiþirilerek 100.000 endeksini vurmasý ve böylece özel sektöründe yabancýlarýn eline geçmesi senaryosuna geldi.



Acilen borç stokunun büyüklüðünü kabul edip, bu saçma sonuçlar saðlayan düþük kur politikasýndan ve IMF politikalarýndan vazgeçip kendimize ait çýkýþ yollarýmýz tartýþmalý ve bularak uygulamalýyýz. Ülkemizde çok deðerli iktisatçýlarýmýz ve bunlarýn da çok güzel, gerçekçi ekonomik politikalarý olduðunu bilmeli ve onlara inanmalýyýz.



Unutmayalým ki, hiçbir zaman borcun büyüklüðüne bakýp, paniðe kapýlmamalýyýz. Ulu önderimiz genç Türkiye Cumhuriyeti’ni kurduðunda o imkânsýzlýklarýna karþýn ülkemizin yeniden yapýlandýrýlmasýnda olaðanüstü baþarýlar kazanýrken, bir yandan da Osmanlý Devleti’nin bize kalan borçlarýný da ödemeyi baþarmýþtý...