Haydi Fýsýlda Dudaklarýma Bir Þeyler Söyle

Öpmeye varmýþtý,
Dudaklarým dudaklarýna.
Bir yudum tat almak için deðil,
Ta ki doyasýya.
Titriyordu bütün vücudum,
Çarpýyordu sanki kalbim,
Yerinden fýrlarcasýna !
Sarýldým önce ince beline,
Çektim kendime.
Sonra tuttum o ipek saçlarýný,
Okþadým, öptüm ve koktum durdum
Ciðerlerim bayram edercesine.
Usul usul, sessizce !
Anladým ki bir tanem,
Anladým ki,
Sen de susamýþsýn,
Özlem duyar olmuþsun,
Sanki kerem gibi bazý þeylere !
Amma olmadý ki,
Býrakamadýn kendini kollarýma,
Sere serpe, olabildiðince.
Hay allah,
Yine girdi o karakedi,
Yine girdi aramýza,
Silkindin,
Kaçýp da gittin koþarak,
Birdenbire !
Ýnan ki,
Donup da kalýverdim.
Ýsyan ettiler bütün arzularým.
Þaþýrýp kaldýlar,
Anlam veremediler bir türlü olanlara.
Durma, öyle mahzun, mahzun.
Ne diye kaçýp da gittin,
Söylesene.
Ciðerlerimde hala ipek saçlarýnýn,
O esmer teninin mis gibi kokusu var,
Dudaklarýmda ise,
Hiç sorma,
Ayýp olur mu söylemesi bilmem amma,
O kiraz dudaklarýnýn doyamadýðým özlemi !
Bu ne insafsýzlýk,
Nedir bu ettiðin böyle !
Þu üç günlük dar-ý dünyada,
Deðer mi hiç bana çektirdiklerin,
Haydi durma be güzelim bir þeyler söyle.

Fikret Dündar