" Yokluðuna inat,
Dudaklarýnýn þefkatina sýðýnmýþ bir izmarit olmayý
Yüreðimde ödül bildiðim canýma ve ölümsüz sevdama....."


Yokluðunun ayazýnda gülüþlerini üzerime bir çarþaf misali örttüðüm gecenin en karanlýk zamanýnda yazýyorum bu satýrlarý sana. Bu mektubun her satýrýna hasretinin dayanýlmaz acýsýný ilmekleyip seni arýyorum yüreðimin nurlu tepelerinde. Sensizliðe uzanýp koynuma sen diye sabýr taþlarýný alýyorum. Yokluðuna inat varlýðýnýn huzuruyla seni " sana " yazýyorum.

Satýrlarýmdaki umutsuz çýðlýklara bakýp sana sitem ettiðimi düþünme sakýn sevgili. Bana umutsuz olmamayý, bir yudum sevgiyle yetinip hayatý solumayý öðreten sen deðil miydin ? Aldýrma sen. Yokluðunda caným sýkýlýyor iþte. Pes etmeler bize göre deðil yýlmakta öyle.. Lakin yüreðini " yüreðim " bilmesem, çoktan unutulduðumu düþüneceðim. Off yalnýzlýk ve sen..Sessizliðin içinde yavaþ yavaþ eriyorum. Gitmez diyorum, bu kadar sevmiþken gidemez diyorum. Bu sevda ölümsüzdü, gidemezdin iþte..

Uzaklardasýn þimdilerde. Geldiðinde yokluðuna inat yýldýzlarýn avuçlarýnda gezineceðiz seninle. Gürül gürül akan derenin baþýna geçip yetim kelebeklerin tozlu kanatlarýný yýkacaðýz. Bir an bile durmayacaðýz. Hasrette biriktirdiðimiz gözyaþlarýmýzýn nehir yataklarýný ezip en sonunda ulaþtýðý sarý denizlerde kaðýttan gemilerimizle vuslata yol alacaðýz seninle..

Bana ve yüreðime geldiðinde, þehrimin sabah ezanlarý göðe yükseliyor olmalý. Koca þehir uyurken biz seninle ayakta olmalýydýk. Köhne binalarýn ardýna gizlenmiþ mahalle fýrýnýna uðrayýp yeni çýkmýþ taze simitlerin en sýcaðýný ve susamý en bol olaný almalýydýk seninle. Yeþil çimenlerin üzerinde bir simiti yüreklerimizle paylaþmanýn tarif edilmez hazzýný ve lezzetini yaþamalýydýk. Avuçlarýmýzda birikmiþ susamlarý aþkýmýza þahitlik eden kuþlara verip onlarý uzaktan izlemenin verdiði huzurla güneþin doðuþuna tanýklýk etmeliydik seninle..

Gelecektin, biliyorum. Saçlarýna baharlarý, gözlerine yýldýzlarý doldurup dönecektin. Zaman geçiyor yokluðun ayazlarýnda. Düþler kuruyorum sana dair. Utangaç yanaklarýndan yuvarlanýp senin teninden topraða yaðmayý diliyorum. Zamaný " gözlerinde " durdurup adýný oluþturan her harfi Cennetin Kevser ýrmaðýnda yýkamayý düþlüyorum...

Ayazlarýn elini kolunu sallayarak gezindiði zemherilerde dudaklarýnýn üþümüþlüðüne bir yudum alevi serebilmek için devasa yangýnlarý sýrtlamýþtým yüreðimin kamburuna. Hatýrladýn mý ? Ya da kirpiklerinin ýslaklýðýna bir avuç güneþi sürebilmek için en mahzun halimle mevsimlerle kavgaya giriþmiþtim. Hatýrladýkça gülümsedim, gülümsedikçe seni aradým nefesimin tek kiþilik duraklarýnda.

Rüzgarýn saçlarýný usul usul okþayýþýný, Nisan yaðmurlarýnýn kurak çöllerine nazlý nazlý yaðýþýný izledim durdum uzaklardan. Sen farkýna bile varamazdýn. Kýskanýrdým seni. Tenini terinden, gözlerini kirpiklerinden kýskanýrdým seni. Kýskanç biri olduðumdan deðil sevgili. Söylesene bana sevgili; gece vardiyasýndan yorgun dönen yýldýzlarýn kirpiklerinde dinlendiði o Meleksi yüreðini kim kýskanmaz ki sevgili....

Biliyorum bir yaðmur sonrasý üzerine gökkuþaðýný giyinip kurak topraðýma süzüleceksin. Güneþi gözlerine serip soðuk gölgelerime düþeceksin. Lakin gelmesen de korkmuyorum artýk. Neden diye sorma sevgili. Ben, sen olmuþken; kendimi yüreðinden hayata ödül diye býrakýlan bir nefes bilmiþken korkmuyorum gidiþini yüreðime söylemelerinden sevgili. Korkmuyorum yokluðundan. Bir yudum sevginle yaþýyorken, dudaklarýnýn þefkatine sýðýnmýþ bir izmarit olmuþken korkmuyorum gelmeleri ertelemelerinden sevgili..

" Sendeki " beni " öldürebilirsin lakin bendeki " seni " asla ! "

26.07.2006

Ýsmail Sarýgene