Keþke söyleye bilsem sana,
Kendime bile söyleyemediðim sýrlarýmý,
Usulca eðilip kulaðýna fýsýldasam,
Sevdiðimi ...

Günlerce hiç olmadýðýna inandýrdým ,
Aylarca didiþtim durdum kendimle.
Sana yenilmemek için gecelere yenildim,
Yokluðuna yenilmemek için yalnýzlýða yenildim.
Ýnsanlarý koyamadým yerine,
Þarkýlar söyleyemedim,
Dolaþtýðýn sokaklara bulaþamadým,
Adýnýn geçtiði sözleri duyamadým.
Aylarca hiç olmadýðýna inandýrdým kendimi,
Geceleri bir türlü uyuyamadým.

Yokluðun aðýr geldi bana ,
Çiçekleri kucaklayamadým , koklayamadým onlarý,
Yokluðun acý verdi bana,
Güneþli günlerde gülemedim.
Selam vermedim insanlara,
Sesimi duysunlar istemedim,
Konuþmadým onlarla,
Elimi uzatmadým kimseye,
Aðlamadým , aðlayamadým.
Bilsinler , gülsünler istemedim.
Ateþler yaktým gecelere,
Kor demirlerle daðladým ellerimi,
Þiirler yazmasýn diye sana,
Bir daha denizleri sevmedim, yakamozlarý da,
Saçlarýmýza karýþan kumlara basamadým.

Aylarca hiç olmadýðýma inandýrdým kendimi,
Ne kadar tanýdýk insan varsa,
Ne kadar bildik yer varsa bir daha görmek istemedim.
Yokluðun çok acý verdi bana ,
Belki de varlýðýndan da çok,
Bunu da bilmeni istedim.