anlamsýzlaþtýrdýkça hayatýn yükü dedikleri
o acýlarý hepsi dahil içine
omuzlarýna bindikçe
yaðmur yüklü o bulutun feryatlarý
bir kuraklýk var çatlamaya hazýr ruhun içinde
say yokluðunda hasret tepelerini
ve çýlgýnlýðýn en asi þeklini
yakýþtýr bana
bir adam yap sonra
dönüþtür beni yeniden
adamsýz geçen günlerin hesabýna
yalan söyle umarsýz
kendi yüzüne bile
gözyaþlarýn dökülürken
adý olsun bi caddenin
sokak olmaz biliyosun
çünkü sokaklar benim
vazgeçme ihaneti unutulmuþlarýn
sevdalarýn arkasýnda
ihaneti deðersizce atýlmýþ beni
aramaya uðraþýrken
ve en güzel
ve en tatlý ihanetleri
bana hediye ederken
sensizlik düþünmekten
sebebtir bu ihanet
yetmezmi
sen ve ben

amansýz hastalýðým benim
hayat yükünü salmýþken
akþamýn bi yüzüne
baþ harfi gittikçe büyüyen
her defasýnda
en büyük bedelim
sensizlik
ihanetin zaten sensin