Bir aðaç ki,
Açar çiçeðini baharda, sanki bize güler gibi.
Bir insan ki,
Aðlar hep doðumunda, oysa hanýn baþýnda.

Bir aðaç ki,
Büyür tohumdan fidana, sanki Bismillah der gibi.
Bir insan ki,
Koþar oynar onunda, herþey mübahdýr ona.

Bir aðaç ki,
Dökülür yapraklarý dalýndan, sanki tövbe eder gibi.
Bir insan ki,
Kaldýrýr yumruklarýný yirmisinde, daðlar benim dercesine.

Bir aðaç ki,
Bekler yaðmurlarý hazanda, sanki sabreder gibi.
Bir insan ki,
Baþlar kaçmaya otuzunda, yakalanýr hep doluya.

Bir aðaç ki,
Salýnýr meyvesi dalýnda, sanki þükreder gibi.
Bir insan ki,
Alýnýr semeresi kýrkýnda, bir de olsaydý farkýnda.

Bir aðaç ki,
Hýþýrdar yapraklarý seherde, sanki zikreder gibi.
Bir insan ki,
Fýsýldar duygularý ellisinde, duymaz olur her seferinde.

Bir aðaç ki,
Uzanýr dallarý semaya, sanki dua eder gibi.
Bir insan ki,
Titrer elleri altmýþýnda, gücü kalmaz kaldýrmaya.

Bir aðaç ki,
Eðilir gövdesi rüzgârda, sanki rükû eder gibi.
Bir insan ki,
Bükülür beli yetmiþinde, ancak rükûda gibi.

Bir aðaç ki,
Tutunur kökleri topraða, sanki biat eder gibi.
Bir insan ki,
Tükenir bedeni ahirinde, artýk mezardýr bir aðaç gölgesinde.