Kutu kutu evlerim var.
Fersah fersah felsefem.
Hayýrsýz sevgililerin,
Efsunlu anýlarý bile,
Gömlek cebimde.

Elden ne gelir?
Bunlar da benim payýma düþen,
"Üç beþ parça oyuncak",
Sýkýlmasýn Ruh diye,
Beklerken zamanýný.
Sonra, ona da bir þiir yazarým.

Ben mi, fakirim ?
Yada þöyle sorayým,
Ben mi, zenginim ?
Ne farkediyor ki ?

Aldýðýmýz bir kaç tad,
Kýsacýk ve zimmetli günlerden.
Topla ve topla,
Elde var kaç ki?

Bir gün ölürken,
Þahadetten sonra,
Beethoven'in bir temasý,
Geçer belki akýldan.

Derken býrakýveririz,
Onlarý bile.
Çünkü, ses te buraya ait,
Düþünce elektromanyetiði de.

Akýp giderken,
Geldiðimiz orjine geri,
Uykuya dalarken,
Söylenen söz gibi.
Belki geçiþte baþlar,
Ve orada son bulur bir cümle:
"Ve Aleykum Selam.."

Karþýyakalý Ahmet
10-Agustos-2006
Sadelikler Üstüne Þiir kitabý açýlýþ þiiri.