Ýçimde bir yerde karartmak istediðim bir fotoðraf var.
Tanýmadýðým bir yüz, tanýmadýðým bir göz, tanýmadýðým bir dudak, tanýmadýðým izler…
…( parmaklarýmýn arasýnda).

Yavaþ yavaþ yürüyeceksen eðer þimdiden ben yokum bu yolda hýzlý gitmeyi ister ruhum uzaða taa uzaðaaa... Gökyüzünden bir kestirme geçit buldum....
Ýçeriye havasýzlýk sýzýyor... Bulutlardan bir parça kopardýðým su parçacýðý ile þeytanýma karþý gelmeyi beklerken... Kandýrdýn beni ilk sen geçtin ölüm yýrtýðýndan...
(ölüme giden iki yalancý )
Saat 2 olmuþ… 6 da kalkacam ve hala uykum yok sabahtan bu tarafa görüntülediðim fotoðraflarda aklým... Keskin bir ýþýk ile gölgelendirdiðim yüzünü unutamadým, gözlerini kara/tabildiðim kadar çok kararttým… Bende kalsýn bakýþlarýn.

Karanlýktaaaaaaaaaaaaa. Karartýlmýþþþþþþþþþþþþþ bir cam parçasý ile kestiðim bileklerim.
Kan yerine yazýlar döküldü. Mektup býrakacak ne ellerim kaldý nede sözcüklerim...
(aktýðý yere kadar !..)
Durdurmuyacaðýmmm ulaþacak bir nehir bulurummm.

Ellerinde vazelin kokusu kalmýþ / sesinin yumuþaklýðý bütün yaralarýna çatlaklarýna yansýmýþ. Saatlerce aynanýn karþýsýnda yüzünü inceliyordu incelemede deðil tartýyordu. Gözleri kaç gram, dudaklarý, burnu, alný.
Kaç gramdý gözleri yaþlýyken, kaç gramdý rimelli, kaç gramdý bakýþlarý...
Dudaklarý öpülmeden mi önce öpüldükten sonramý aðýrdý...
Duvara yasladýðý gölgesini tarttý onu izledikçe aðýrlaþmýþtý...
Sildi defterine yazýlý bütün unuturum dediði notlarý…
Beynini aðýrlaþtýrdý; sabahtan beri aynanýn karþýsýnda, karþý dairenin çapkýn bakýþýný yakalayýp buyur ettiði iç hesaplaþmasýnda. Öldürdüðü sivri sineklerin kanýyla yazdýðý, yaþamýný alt üst eden kaþýnmalarýný, ojeli týrnaklarýyla kazýdýðý duvar oyuklarýný
sayamadýðý hýçkýrýklarýný, sayamadýðý göz kýrpýþlarýný, sayamadýðý yutkunmalarýný, sayamadýðý yalvarýþlarýný, sayamadýðý ceketinin düþmüþ düðmelerini…
Aynada býraktý bir görüntü/ bir bakýþ/ bir yansýma/ hatýra /…
Yanlýþ. Sonuç. vs...vs. dedi aynada okuyamadýðý yazýlara.

Bu arada caným Paris’e gitmek istedi
Paris sokaklarýnda topuklarýmý taþlara vura vura bir cafe ye oturup çaya ve yanýnda tarçýnlý kurabiye…
güneþ o kadar güzel ki yaðmur yaðsa isyan edeceðim...yaðmuru seven ben
gözlerim bir göz arýyor aþýklar kentinde
bu günü böyle geçirip kalbimden geceye böyle lamba yakmak istiyorum
imkanýmý var hayallerden ötesinin
yalancý bir dilim pasta ile kapýmý Parissin en delikanlýsý en çapkýný sen yani kafamý kurcalayan düþünce sen çalýnca hep böyle hýnzýrca düþüncelere kapýlýyorum...
Bulut oluyorum... Yolumu bulamýyorum.
Elindeki toz bezinden düþen tozlarý tekrar tekrar silip. Gözlerini tedirgin eden camdaki parmak izlerini yok etmeye baþlayamadýðý bir andý. Karanlýk olmasýný isterdi odanýn...
O zaman yere ahenkle düþen tozlarý fark etmeyecek doðruca camda asýlý kalmýþ parmak izlerine sarýlacak… aðlayacak…aðlayacak...ama yalvarmayacaktý....

Aklýma her ramazan ve her kurbanda gittiðimiz mezarlýðýn yolu geldi...
Kapý görevlilerinden sonra baþlayan bitmek tükenmek bilmeyen bir sürü mezar ve taþlarýn üstünü babamýn mezarýna gidene kadar atlamadan okuyuþumuz…
Ziya Taþkent’e geldiðimizde hep, ailecek olmasa bile içimden tüh tüh çekerim sanki diðerleri ölü deðil. Sonra su doldurmak için çeþme aramamýz...
Arkasýndan babamýn yaný baþýna gelip dua okumamýz, Ýçten bir güle güle dememiz, topraðýndan cebime bir taþ aþýrmam ve tekrar uzun yola dönüþümüz... Kapý görevlilerine kadar batan tekrar isimleri okumamamýz.
Son çaresi vardý evi terk etmek.
Bir zamanlar kaldýðý bir sokak vardý þehrin her yeri odalarla doluydu onun olan odalar gökyüzünde bin bir yýldýza açýlan pencereler, bulut desenli perdeler, toprak rengi üstü çiçek desenli halýlar içinde bir sürü yaþamý ile bir evi vardý...

Kiracýsý olduðu yere dönmek istedi halbuki bu eve girerken üstünden kilitleyip anahtarý yutmuþtu yalnýzlýðýnýn baþladýðý bu eve, yaratýcýný unuttuðu bu dinsiz mabede
Uykusuzluðun azdýrdýðý uyuyamam nöbetleri bol bol can sýkýntýsý yapýyoruz
havalar deðiþiyorrrrrrrrrrrrr...
Kafa raporu her gün çýkartýlýyor, bir bakýyorsun günlük güneþlik...
Dillerini göstererek 24 saat sýrýta sýrýta geziyorsun...
Bir bakmýþsýn hava bulutlu mahkeme duvar gibi suratýn bazen yaðmurlu...
Gözlerin öyle dolmuþ ki saðanak yaðýþlý...
Ýçindeki öfkeyi yýldýrýmlarla salýyorsun yeryüzüne
...
Karalamýþsan bir þeyi
silsen de, karalanmamýþ edemezsin!