Bir tren görüntüsü gördüðüm. Adýmlarýmý uzaklaþtýran sana yakýnlaþtýran bana varlaþan bir tren. Saçlarýmýn siyahý þapkamýn altýndan baktým. Ýstemeden bir gülümseme hali, memnuniyet zarifliði ile merdivenlere ilerledim. Aþaðý inmek heyecanlandýrdý beni. Saatin hangi çeyreðindeydim bilmiyorum. Günlerin ismini unuttum. Ýçinde bulunduðum gün bayramýn arifesinde olduðumu söyledi. Mekaný sordum, kocaman bir iç geçirdi kocaman deniz.

Merdivenler bitti. Denize bu kadar yakýn olmak masmavi bir koku duymak, martýlarý izlemek uzaktan, güvercinlerle yarenlik etmek , bir telefon beklemek, beklenmek dalgýnlýðýma sebep oldu. Uyur ile uyanýklýk hali bu olsa gerek. Heyecanýma karýþtý vapur sesi.

Uyku bitti. Kara köye gideceðini avazý çýktýðý kadar baðýran adamýn belliydi halinden, yorulmuþtu þehir gibi. Sigarasýndan belliydi tiryakiydi, hem þehre hem nikotine. Ýkisinin arasýnda ki fark þehir sigara gibi kulak arkasý edilmiyordu. Yakýlamýyordu bir kerede. Yürek gibi yanmýyordu, yaþanmýyordu yalnýz.

Yalnýzlýk bitti. Heyecanýmda onunla birlikte gitti. Sanki her zaman bu þehirde yaþýyormuþum gibi kollarýmý sallayarak geziyorum sahilde, sanki ben bu þehirde kendimi kaybetmek istiyormuþum gibi. Hiçbir yüz tanýdýk gelmiyor, tanýdýk kimseyle yüzleþmiyorum. Saçlarýmýn siyahý þapkam var yanýmda, görünen aðýr yüküm çantam sýrtýmda, açlýðýmý unutmak için küçük büfenin sahibinden aldýðým kaþarlý tostum elimde; Yýllar sonra baþka bir ruh haliyle geldiðim þehir bir baþka duruyor karþýmda, yürümek ve anlamak istiyorum.

Açlýk bitti. Geceye teslim olan þehir insan yapýmý fani ýþýklarýna teslim oldu. Ýskelenin karþýsýnda beni her þeye doyuran yýllarýmý ve sýcak tostumu unutmak istedim. Kocaman denize, yalnýz bir kuleye, ve kahramanýmý taþýyan yüreðime teslim olmak istedim. Bir hayalin binlere ayrýlan parçalarýnda kaybetmek istedim kendimi. Gerçeðin yanýnda hayalin çare bulunmaz yanlarýna merhem olmak istedim. Keskin kýlýçlarýn siyahi bakýþlara varan keskinliðini bilemek istedim. Hayalimin gururla örülmüþ kuleye hapsedilmesini izledim.

Hayal bitti. Yar diye dilime dolanan bir þarkýyý hatýrladým, sonra bir þiirin kanýma dokunan halini yaþadým. Okumak deðil yaþamak oldu zaman. Vapur sesine karýþan gözyaþým kalmadý bana. Kulak arkasý edemediðim þehir yüklü bir söz kaldý sadece. Hatýrasý geride býraktýðým kule kadar yabancý, beni taþýyan su gibi akýcý...

Su bitti. Aydýnlandý þehir, zamaný ve bulunduðum mekaný daðýlan ruhumda toplamaya çalýþtým. Yine gülümsedim bu defa inadýna deðil, adýmý yanaþtýrdým yüzüme. Hayalime eklenmeyen gülümsemeni hayal ettim. Sonra yine bir þiir halini yaþadým, ellerine dokunup :
” Benim sevmeye engel evcil acýlarým vardý” .

Acý bitti. Bayram sabahýna biten ne varsa onunla baþladým. Önce geceyi yitirdim gözlerinde, sonra kocaman bir denizi akýttým içime. Þehrimin bayramýný kutladým. Beyazýt meydanýnda ezanlarla kaldýrýp ellerimi duaya durdum. Ýnancýn bayramýný kutladým. Yazdýðým her kelime sevgiyi kendime itirafým oldu. Sevgimin bayramýný kutladým.

Bayram bitti. Soðuk yemiþ tren camlarý gibi durgunum. Bedenime sýðdýramadýðým bir haykýrýþýn kurbaný olmadým. Feryadýma þehrim tanýk olsun istemedim. Oysa avazým çýktýðý kadar baðýrmak isterdim tiryakisi olduðum þehre : “ seni.....

Sen gittin.

Bitti… m