Arabanýzla bir yerden baþka bir yere yol alýrken ya da bir otobüsün, dolmuþun penceresinden geçip giden güne dalmýþken aklýnýzda binbir düþünceyle; hiç kasasý rengarenk karanfiller, gökyüzünde kanat çýrpan kuþlarla, çimenlerin üzerinde otlayan ak kuzular hatta gölde süzülen kuðularla süslenmiþ bir kamyon iliþti mi gözünüze? Eðer iliþtiyse, hiç düþündünüz mü kim nakþetmiþtir acaba o kanadý pýr pýr eden kuþlarý, nilüferli sularý, ayýn þavký vurmuþ dað baþlarýný diye?

Ya da sokakta yanýndan geçtiðiniz bir çöpçünün, telleri dökülmüþ uzun saplý süpürgesinin çýkarttýðý her hýþýrtýda aklýndan neler geçirdiðini hiç merak ettiniz mi? Kimdir, nereden gelmiþtir, utanýr mý acaba yatýðý iþten dediniz mi?

Gündelik yaþantýmýzýn koþuþturmasý içinde baþýmýzý önümüze eðmiþ etrafýmýzda olup biteni, geleni geçeni görmüyor, göremiyoruz. Aslýnda bir kere kaldýrsak baþýmýzý, þöyle bir silkelensek, yanýbaþýmýzdan geçen, biraz ileride yaþanýveren o kadar farklý yaþamlara ve ayrýntýlara tanýk olacaðýz ki.........ADALET AÐAOÐLU......

Farkýnda olamadýðýmýz o kadar güzellik vardýr ki, bakarýz ama görmek istemeyiz adeta... her þeyi biz bilirizdir ya; konuþmayý, gülmeyi, sevgiyi....
Herkesten özel olmayý sindiren gururumuz bazen doyumsuzlaþarak etrafa saldýrýr ya, sessizce yürürken birden koþar adým ilerler..... tohumunda ayrýlýk varsa aþkýn mahsulü gözyaþýdýr...der ya þarkýlar ve sonunda da yalannnnnn diye sürdürür her þeyi süsleyen o imiþ gibi ve ardýndan döktürür;
Mevsimlerden sonbahardayým, artýk çok geç yaðmurlardayým......
Ben vazgeçtim, yalnýzlardayým.....

Diye sonlandýrýr, ve lakin gerçektende bitmemiþtir gönlünde naðmedeki yerini halâ korumaktadýr çünkü.....

Dikensiz bir yaþamda buluþmak dileðiyle.......