Beyaz bir guvercin varmis; sahibi onu aldigindan beri, gozu gibi bakarmis.
Guvercinim , beyaz cicegim diye severmis. Onu gormeden edemezmis.
Emek vermis ona..
Sevgisini sunmus.
Tabiki beyaz cicek,guvercin , ozgurlugun ve barisin timsali
farkindaymis sahibinin sevgisinin… Dedim ya, sahibi ona gozu gibi bakarmis. Sakýn guvercini kafeste ve ya herhangibi bir yerde hapsedilmis zannetmeyin.Sahibi ona kucuk, mukemmel bir dunya kurmus:
Alabildigine yesil, alabildigine mavi………………..
Kisacasi kucuk bir dunya.
Beyaz cicegin dunyasi!
Ama oyle bir an gelmis ki, sahibi onun dis dunyayi da tanimasi gerektiginin kanaatine varmis.
Guvercini, beyaz cicegi salivermis gokyuzune, dis dunyaya.
Guvercinim, beyaz cicegim diye umutla bakmis ardindan… Bogazina birseyler
dugumlenmis, hickiriklarin ardi arkasi kesilmemis.
Nedendi bu agit, bu ic yanmasi?
Anlam veremedi sahibi bu serzenislere.... Aslinda sorun yoktu sahibine gore, cunku beyaz guvercini , cicegi terketmezdi onu. Birazdan sýkýlýp gelýrdý elbet!
Aradan zaman gecmýstý.
Sahibi her gunesin dogusunda, guvercini, beyaz cicegi icin yaptigi, yillarini verdigi kucuk dunyaya gider ve onu bikmadan usanmadan beklermis.
Ve aradan yillar gecmis...
Sahibi, yine her gunesin dogusunda guvercini, beyaz cicegi icin yaptigi, yillarini verdigi kucuk dunyaya gider ve onu orada bikmadan usanmadan beklermis.
Ama ne gelen gun yeni bir haber, ne de bir yenilik getirmis.
Gozler hep ufukta ve sadece bekleyis.
Ve sahibi yine bir gun, her gun yaptigi gibi kucuk dunyaya gitmis. Her gelen gun yeni bir umut; gunes baska guzel bugun. Beyaz cicegim, guvercinim acaba?
Sahibi, gozleri ufukta, bir daha acaba demeye firsat bulamadan usulca
kapativermis gozlerini.
Beklenen gelmemis!
Sen,
Beyaz cicegim,
Onun gibi yapmazsin degil mi?
Yagmurlu bir sonbahar gunuydu, alabildigine ruzgardi seni beklemeye basladigim gun.
Sen,
Beyaz cicegim,
Ardindan ikinci sonbahar gecti…
Sen gelmedin!