“ Yokluðunun ödülü olarak Cennette sensiz yaþamaktansa Cehennemin avuçlarýnda közlenip güller öreyim baharýmsý saçlarýna.. “

Kar yangýný gecenin en dar vaktinde seni düþünüyorum yokluðunu yüreðimde kanatarak. Suskunluðuna uzanmýþ bedenimle demlenmiþ yalnýzlýðýný yudumluyorum dudaklarýmý acýtarak. Baþucumda yokluðun, bir beden bol gelen hüznün gömleði sýrtýmda kan ter içinde yalnýzlýðýna akýyorum. Yetim düþlerimi ezip karanlýklarýn içinde sensizliðini kanatýyorum.

Dað baþý ýssýzlýðýna inat rüzgarýn avuçlarýnda açan kýr çiçekleriydik biz seninle. Ýmkânsýzlýðýn topraðýna sýmsýký tutunmuþ çýnar aðacýnýn umuda gülümseyen kökleriydik biz. Ne sen Mecnun’un Leyla’sý ne de ben Þirin’in Ferhat’ ý. Biz seninle ayný uçurumun birbirine hiçbir zaman kavuþmayacak iki yakasýydýk.

Sevdamýzda hep bahar mevsimini yaþadýk. Hüznün göðsünden acýyý emip yarýlan gökyüzünü ýslak düþlerimizle yamadýk bir terzi inceliðiyle. Durmadýk seninle zamanýn avuçlarýnda. Aþkýn köpüksüz sularýnda sevdayý hiç kirletmedik. Yalancý baharlara tutunup ayný tomurcuðun ýslak dudaklarýnda yaþadýk aþkýn tutsaklýðýný. Kirpik uçlarýmýzý bulutlara eðip ayný yaðmur tanesinde yýkadýk hasretin kör karanlýðýný. Lakin unuttuðumuz bir þeyler vardý sevdanýn geceye örüldüðü zamanlarda. Ýmkânsýzlýðýn avuçlarýnda eriyen iki güneþ tanesi olduðumuzu unuttuk. Kelimelerin en yalýn hallerinde seviþirken dudaklarýmýz, hasretin çöl sýcaðýnda yavaþ yavaþ eriyen tenimizi fark edemedik. Ayný kalbin yurdunda sevdaya nefes alýrken bir gün terimizin birbirimizin sýrtýndan ayrý yerlere süzüleceðini düþünemedik. Ektiðimiz umut tanelerini ellerimizle biçemedik. Evet, yenildik. Lakin biz zamana deðil; imkânsýzlýða yenildik. Þimdi bir nefes kadar yakýn tenine dokunamýyorum, dudaklarýndan semaya yükselen nefesinden havaya kanatlanamýyorum. Seni görüyorum lakin görmemezlikten gelmemi istiyorsun benden. Varlýðýnda yaþarken yokluðunda sevmemi bekliyorsun benden. Haklýsýn belki de. Sana söz sevdiðim; ben seni “ sensizliðin “ avuçlarýnda seveceðim. Senden tek istediðim; her zaman hayata gülümse. Gülümse ki; gülüþlerin duam olsun kanayan yaralarýma.

Bir nefes uzaðýmdaki sana bir demet gülüþlerimi yolluyorum eriyen umut bahçelerimden. Ellerimle topladým birtanem. Aslýnda imkânsýzlýðýn duvarýný aþýp kavuþabilseydik bu çiçekleri senin saçlarýna taç yapacaktým bir kýr düðününde. Söz açýlmýþken seninle bir bahar günü kýr düðününde evlenmek isterdim. Saçlarýnda sarýpapatyalardan örülmüþ bir taç durmalýydý ve üzerinde beyaz bir elbise Melek’lerin kollarýnda gelmeliydin bana. Kelebeklerin gözlerinden düþen yaðmur taneciklerinin ýslak havasýnda ellerimiz birbirini bulmalýydý. Ne olursa olsun senin gözyaþlarýn tek yaðmurum, senin gülüþlerin tek güneþim olsaydý. Offf..Ýmkansýzlýðýný topluyorum bulutlarýn ýslak dudaklarýndan…

Þimdi sensizliðin içinde yokluðunun kývýlcýmlarýnda kurutuyorum ýslak kirpiklerimi. Sýcak nefesini üþüyen tenimin üzerine örtüp avuç içlerinin terine sýðýnýyorum. Yalnýzlýðýný dudaklarýmdan parmaklarýma akýtýp satýrlarýmda tek baþýma aðlýyorum. Ve sen diye karanlýk duvarlara yaslanýp geceye kapatýyorum yorgun gözlerimi. Gülüþlerinle yüreðimi öpmeden bu ayrýlýk uykusundan uyanmayacaðým.

Bir gün gelmek istersen yalnýzlýðýn sen kokan satýrlarýna umutlarýnla gel. Tövbeleri yarým kalmýþ günahlarýnla gel. Ýçinde yutkunduðun kelimelerini dudaklarýma sürüp imkansýzlýðýn avuçlarýndan bana gel. Gözyaþlarýnla gel, kurumuþ dudaklarýma ab- ý hayat olsun tuzlu yaðmurlarýn. Hasretinin kanayan yüreðinle dön yüreðime. Geldiðinde yokluk kelimelerini dudaklarýnda ezip yavaþca sokul yanýma. Usulca saçlarýný çöz. Bahar kokulu saçlarýný yüreðimin kýyýlarýna getir. Baþýný koy göðsümün sen kokan yastýðýna. Sesinle dokun üþümüþ kirpiklerime. Yokluðunu söküp dudaklarýmdan, yüreðini ser yüzümün yalnýzlýðýnda bitap düþmüþ gamzelerine. Nefesini bir an tutup benim nefesime ver nefesini. Yanan tüm ýþýklarýný söndürüp gülüþlerini ört üzerimize.

“ Rüzgarý giyinip
Sana geldim dün gece.
Saçlarýna dokunmaya gelmiþtim.
Kýyamadým yüreðinden öpmeye.
Kýyamadým gözlerinde gezinmeye.
Yataðýnýn yanýna usulca çöküp
Seni izledim içimde hasretini yutkunarak.
Nefes alýþýný,
Meleksi bakýþlarýný izledim bir nefes uzaðýndan.

Ellerimi uzattim ellerine.
Bir kez olsun dokunmak istedim iþte.
Hiçbir zaman dokunmadýðým yüreðine
Delicesine sarýlmak geçti içimden.
Dokunsam ölecektim biliyorum.
Sarýlsam dizlerinde sonsuzluða göcecektim..
Dokunamadým, sarýlamadým.

Gidiyorum,
Günahlarýnda yanmaya gidiyorum.
Kýr düðünü düþlerimi,
Gözlerine benzeyen bir kýz cocuðu özlemimi,
Gözyaþlarýnda yakmaya gidiyorum.
Elimde ne bir resmin,
Yüreðimde ne bir nefesin,
Seni “ sensiz “ yaþamaya gidiyorum.
Yokluðunda Cennette yaþamaktansa,
Cehennemin avuçlarýnda yanýp
Dudaklarýnda son dua olmaya gidiyorum.
Gidiyorum hasretim,
Gidiyorum helalim..
Seni “sensiz “ yaþamaya gidiyorum.

Yarýn doðum günüm.
Adýnýn yazdýðý çaðrýdan öte
Çok þey istemiyorum sevgili.
Seni “ sana “ bugünden yazýp
Yarýn doya doya aðlamak istiyorum.
Ama sakýn aðlama sen.
Her gözyaþýn benim Cehennemim olur.
Yokluðuma inat hep gülümse emi.
Çünkü her gülüþün duam olur yalnýzlýðýma. “

28.08.2006 12.56