YAZ YAÐMURU



"Yarýn yaðmur yaðacak diyor" diyor spikerler. Pek oralý olmuyorum, inanasým gelmiyor nedense...



Ben ki, sen önce bulut olup doðmuþ musun, diye bakacaðým gökyüzüne . “Gözlerine gökyüzüm mü hala, acaba yaðar mý sahiden?” diye de. “Topraðýma aðlayacak mýsýn” diye bakacaðým gözlerine .



Sonra, "yaðacaksan önce avuçlarýma yað" diye senden kalan avuç izlerimin bu sýcaklarla iyice þiþmiþ, belki sana deðiþmiþ gelecek çizgilerinde süzül diye, balkonumdan ellerimi sana uzatacaðým taþman için kurumuþ derelerimden… Vereceðin bir anlýk sevinçle; çocukça, gözlerime kaçýþýna güleceðim...



Sonra yaðarsan eðer, sana önce toz olacaðým. Sokak kenarlarýndan hýzla denize varmaya, yerin dibine sýzmaya koþan irinlerimin akmasýný seyretmek gibi, ýslanan tozlar gibi çamur... Gördüðün, yýkayýp akýttýðýn bütün seni, yaðmuru yad etmiþ gözyaþlarýma “bu ne diyeceksin, sen ne hale gelmiþsin ben yokken?” diyeceksin. "Toz olup git hadi" demezsen, tozu dumana katacaðým.



Sen benim hiç þemsiye kullandýðýmý gördün mü?

Saçlarýmý kurulamayýp sana sinüzit olacaðým bile bile.

Yine, baþýna bela olacaðým.



Sana aðrýyacaðým…

Belki de, bu korkunç aðrýmý dindirmenin ilacýný yaðmamak sanýp susacak yine bütün nimbüs bulutlarýn. Çakarsa çaksýn yararsa yarsýn baþýmýn ortasýndan þimþeklerin, ben seni aðrýyacaðým yine.



Sonra, biraz daha ýslanmak, biraz daha serinlemek isteyeceðim senin serin suyun ile. Çünkü birazdan kalmamýþ, gitmiþ olacaksýn belki de… “Biraz daha kal” diyeceðim sana. “Biraz daha lütfen!.. Ama sakýn sel olma sokaklarýma. Sakýn paslý gelme üstüme, gümüþün ile yýka saçlarýmý. Saçlarýmda bir sen kalsýn yeter!…”



Bütün derelerim coþacak diye seni bekleyeceðim, yaðacak mýsýn? Yað da nasýl yaðarsan yað…

Çöldüm, susadý evimde hiç olmayan saksýmda çiçek bile.

Yað da görelim, düþte görelim kaldýrýmlar seni bekliyor.

Yað da sana yürüdüðüm yolculuklarýmýn bütün ayak izlerini, sil gitsin hiç deðilse.



Yaz gibi, toz gibi, kuru dereler gibi bekliyorum… yað artýk…