Zamansýz aþk

Aþk herkesimi bilmiyorum ama beni hazýrken bulmadý hiç… Onun için donanmýþken, beklemelerde saate takýlý kalmýþken gözüm karþýma çýkmadý hiç aþk. Hep beklenmedik anlarýmda, hayatýmýn kýrýlgan geçidinde belirdi. Zýrhlarýmý çýkarmýþken, siperlerimden çýkmýþken saldýrdý bana, aptal koyuna dönmemden hep zevk aldý aþk, bense acýlar yaþadým.

Ýyi bir avukatým; iþ çevresinde itibarý olan genç, yakýþýklý, zeki ve bir o kadarda iþ bitirenim. Geleceðime dair iyi bir geliþmeye iþaret olan toplantýnýn ortasýnda yaþadýðým baygýnlýðýn ardýndan aile doktorumuza gittim aldýðým kötü haberin etkisinden kurtulmak adýna sevdiðim þehirden kaçma isteðiyle yanýp kavruluyordum ve ansýzýn gece yarýsýnda yola koyuldum nereye gideceðimi bilmeden ama kaçma dürtüleriyle arabaya binip deliler gibi hýzla uzaklaþýyordum.

Daha önce hiç gitmediðim ama anlatýmlarla edindiðim bilgilerden çok güzel ve bir o kadarda dingin huzur veren þirin mi þirin olan Aðva’ya Emine hanýmýn pansiyonuna yorgun uykusuz bir halde ulaþtým. Tanýþma faslýný kýsa kestirdikten sonra odama uyumak üzere çýktým. Serin bir gece ve sabaha karþý ötmeye baþlayan kuþlarýn o ninnimsi ötüþleri altýnda aniden uykuya koyuldu yorgun bedenim.

Odam da fare týngýrtýlarýný andýran hafif ayak yürüyüþleri ve nefes alýþlarý arasýnda ki tedirginlikle yarý uykulu bir halde gözlerim, buðulu bir görüntümün aynaya yansýmasýna takýlarak uyanýverdim ansýzýn, buðulanan görüntüme kýsa saçlý, güzel bir kadýn hayali karýþtý. Siyah, askýlý bir giysi vardý genç kadýnýn üzerinde…

Her hareketi, aþka dair yazdýðým þiirlere yeni bir dize gibi güzel ve pusluydu.
Birden tatlý bir gülümseyiþ ve harika bir gamze önce buðulu aynaya sonrada yüreðime yansýyýp derinleþti.

Aþký unutulmaz kýlan imkânsýz oluþumuydu yâda zamansýz oluþumu diye düþünürken
“Niye þimdi?” diye sordum; “Niye tam burada ve ben bu haldeyken”
“Seni böylede sevebilirim” dedi bana genç kadýn
“ Dün akþam doktorumdan çok hasta olduðumu, beþ günlük ömrümün kaldýðýný öðrendim. Nasýl sevebilirsin beni?”
“Yarýna benim çýkacaðýmýn garantisi var mý? Diye sorunca kilitlendim durdum. Sonra
“Ah… Bir bilsen…”
“Neyi?”
“Gözlerindeki yorgunluðun, bana sensiz geçirdiðim yýllarýn acýsýný hatýrlatýyor. Kalan beþ günlük ömrünse benim ömrümün tek þahidi olacak” deyince sustum.

Gözlerim kapandý ansýzýn, uyumuyor ama uykudaymýþ gibide yarý ölüyüm. Baþkalarýnýn dünyasý için yaþayan bir köleye dönüþmüþtüm zamanla. Geçmiþimde yaþadýðým bütün baþarýlar önemini kaybediyordu. Sadece yanýtlanmamýþ aþk sorularý kalýyordu geriye. Birde her türlü yanýtýmý saklayan, kýsa saçlý harika gamzesi olan kadýn.

Dün yaþadýðým baygýnlýðýn ardýnda doktoruma gitmiþ ve kötü haberi aldýktan sonra aþký irdelemiþtim ilk defa. Gençken karþýlaþmýþtým aþkla ama araya korkularým girmiþ zevkine varamadan bitmiþti. Bu yüzden hayatým boyunca aþký yaþamayý merak etmiþtim. Aþk için þiirler yazmýþtým, o þiirlerle çok kadýn âþýk olmuþtu bana ama içimdeki aþka olan merakýmý gün yüzüne çýkarmamýþtý.

Sonra kadýn usulca eðilip nefesini dudaklarýmda gezdirdi. Ömrümün son beþ günü de olsa korkusuz ve çýkarsýzca bana aþk besleyen gözlerle bakan kadýnýn gücü dayanýlmaz kýldý beni aþka karþý. Yüreðim çok eskilere dayalý bir kamaþma hisseti. Aþký unutalý yâda inkâr edeli uzun zaman olmuþtu. Bunlarý düþününce kýsa saçlý kadýnýn nefesi ve korkusuz yüreði acý vermeye baþladý bana. O nefesin içinde yalda býrakmalar, korkup kaçmalar vardý çünkü, geçmiþimle yüzleþiyordum.

“Üzülme” dedi kadýn “biz seninle çok kez âþýk olduk aslýnda”

O an anladým ki tüm hayatým aslýnda gizli bir aþk beslemekle ibaretmiþ. O gülümseyiþ, o kýsa saçlar, harika gamze ve o cesur yüreði onlarca yýl sevmiþtim. O an anladým ki karþýlaþmamýþtým o kadýnla ömrüm boyunca.

Aslýnda aþký imkânsýz kýlan vakitsiz oluþuymuþ anladým. Biliyorum ki yýldýzlar sýrt sýrta vermiþ parlayan ýþýklarýný benim için yansýtýyorlardý, içinde hayatýnýn aþkýyla yaþayan ve rüyasýnda þimdi irkilerek uyanan ben olduðumu bilmeden.

Bense o kadýný aramakla geçireceðim ömrümü… Aðva ise baþlangýç herhalde…



     idriskenc@hotmail.com