Bir yakýþýklý vardý
Benim için yaþayan
Kalbimin köþesindeki güvercindi bu
Bembeyazdý tüyleri
Boncuk, boncuk bakardý
Baktýðýnda yüreðini ýsýtýrdý insanýn
Utangaçtý,
Utandýðýnda pembeleþirdi yanaklarý
Tek korkusu bensiz kalmaktý

Bir gün geldi
O gün veda vaktiydi
Çok korkuyordu
Son kez baktý gözlerime
Belki son kez yüreðimi ýsýttý.
Son kez tuttu ellerimi.
Son kez gülümsedi,
Kalbimdeki güvercinin uçma vakti gelmiþti,
Avucumun içi boþalacaktý artýk
Hiç doldurulmayacaktý bu boþluk
Vee....
Avucumun içi boþ kaldý
Sonsuz bir boþluk
Bir þeyler eksildi benliðimden
O bakýþlar yoktu artýk,
Yoktu pembeleþen yüz,
Neredeydi?
Rahat mýydý?
Yüzü hala gülüyor muydu?
Gökyüzündeydi o.
Beni bekliyordu.
Þimdi avuçlar da yok oldu
Bu sonsuz bir yok oluþ
Sonsuz bir buluþmaydý....