Çocuðum ben daha,
Yaþamýn karlý yollarýnda yürüyen
Ýçinden gemiler geçen, hoyratçasýna yalnýzlýðý yaþayan
Koþan oynayan bi çocuk iþte…
Evim bi çocuk düþündeki gibi,
Hayaller ülkesinde, sakin bi sahil kasabasýnda saklý..
Her sabah martý sesleriyle uyandýðým
Ve doyasýya seviþtiðim denizle,
Issýz ve yalnýz bi deniz kasabasý içinde..
Seninle tanýþmamýz tam da buraya rastlýyor iþte..
Ansýzýn gelip yerleþmen çocuk yüreðime,
Sonra hiç tanýmadýðým acýlarla tanýþmam akabinde..
Oysa her acýyý bilirim sanýrdým ben,
Oynarken çok düþüp kanatmýþtým dizlerimi,
Yada sobada çok yanmýþtý ellerim
Oysa öyle biþey deðildi bu..
Dedim ya tanýmadýðým bi acýydý
Tanýmaya fýrsat bulamadan gelip yüreðime çöreklenen bi acý..
Ýçin için kanayan biþey iþte , durmaksýzýn yanan tutuþan,
Artýp duran günbe gün, ve dahada acýyan an be an…
Ellerim sandým baþta, yada dizimdir dedim kanayan.
Ama zorda olsa anladým bu kez, dizlerimin deðil,
Kanayanýn zaman olduðunu…
Olgunlaþmakmýymýþ neymiþ yaþadýklarým : annem söyledi..
Hastalýk zannettim baþta
Ve çok sonra anladým yanan þeyinse bu sefer yüreðim olduðunu..
Olgunlaþmaksa hastalýk deðilmiþ meðer; büyümekmiþ..
Öldürmekmiþ yani içimdeki çocuðu…
Ama ben hiç büyümemiþtim ki..
Büyümemeliydim..
Ýþte bu yüzden kaçmalýydým senden..
Hayallerimin ülkesindeki o evi terkettim,
Vezgeçtim her sabah martýlarla seviþmekten.
Gittim iþte,
Seni ardýmda o küçük kasabada býrakýp, terkettim herþeyi..
Sen anýlarý yaþamalýydýn çünkü,
Çünkü büyüktün, çünkü kocamandýn
Anýlarý yaþamak senin hakkýndý..
Ve kaçtým umarsýzca
Ama unutmuþum nereye gidersem gideyim kaçamayacaðýmý.
Nerde olursam olayým çocuk yüreðimin yanýmda kalacaðýný..
Dedim ya çocuktum çünki; yalnýzldým..
Ama genede büyümemek mümkün deðilmiþ…
Sensizliðin acýsý beni büyütüðünde anladým….