her an, biterken nefesin
yine görüyorum sonunu
deðerse üstüme, gözlerin
belki þimdide,
yapýþtýrýrdým güneþi doðduðu yere


her an, birikirken sözlerin
þimdi dinlemez oldum seni
bir rüyadan, gelmediðin bir yerden
gidiyor artýk
yine önümden ayak seslerin

daha içmemiþtim müziðini
ama büyüsü gitmiþ güzelliðinin
tanrýnýn ellerinde bir cennet
gitsemde, terk mi etsem
günahýnýn özgürlüðünü

ve mutlu,
ve bencil,
gece uyumadan önce
penceremden içeri giriyor
unutkanlýðým
ama sýcaklýðý hüzünlendiriyor
hala ölümünün.

ismail gungor