" Giderken tek kelimelik elvedana bile hazýrdým.
Lakin bir " hoþcakal " demeden çekip gittin. "

Ne düþler büyütmüþtüm varlýðýnda.
Oysa sen gitmeyi tercih ettin.
Ne acý besteler yaptým ruhumun gelgitlerinde.
En gururlu savaþtý benimkisi.
Sensizlikte yaþarken
Yalnýzlýðýnda savaþmak..
Tek bir silahým vardý.
O da karanlýklarýmý aydýnlatan gözlerin.

Ýnan gittiðinde " kendime " adýma üzülmedim.
Hayatýmýn hiçbir döneminde,
Sevgide tamamlanmýþ bir resmim yoktu çünkü.
Oysa ben sana üzülür,
Sana tasalanýrým amansýz gecelerde.
Fýrtýnalarda hangi limanlara sýðýnýrsýn ?
Ayazlarda hangi ateþlerde ýsýnýrsýn ?
Bilemiyorum.
Ben, gidiþine deðil;
Yalnýzlýðýmdaki ýslak gözlerine üzülürüm.

Kim bilir sen
Bu saatlerde kuþ tüyü yataðýnda
Makyajsýz düþlere gülümserken,
Ben ayrýlýðýn en derin okyanuslarýna gömülürüm.
Çýrpýndýkça daha çok boðulurum yalnýzlýðýnda.

Þimdilerde,
Sensiz bu yüreðe ,
Yoksullarýn acý yüzüne çizilmiþ hüzünler doluyor.
Bir cehennem ateþinde yanýyor anýlarým.
Bir de biri bitmeden diðeri yakýlan sigaralarým.
Umutsuz deðildim asla.
Ama o " veda etmeden " gidiþinden sonra.
Her rüzgar içimi soðuttu.
Her nefes beni yalnýzlýkla avuttu.
Gelmeyeceðini bile bile
Yüreðimi sarkýttým umut kuyularýna.
Bir avuç su ile hasretini söndürecekken
Meðer kova kova " hasret yangýnlarýný" çekmiþim.

Mutluysan eðer bensiz,
Can çekiþen kelebekler bile kanatlanmaya hazýr.
Sönmüþ yýldýzlarým ise parlamaya.
Ne diyebilirim ki;
Ben seni ölümüne sevmiþtim.
Oysa sen;
Gidiþinde bir kelimeyi çok gördün bana.
Þimdi teninde haram eller dolaþýrken
Yüreðim ketum yalnýzlýðýnla savaþýrken
Söylemediklerine gebe kalmýþ kelimeyi
Dudaklarýmda kanatarak söylüyorum;
" Hoþcakal gülüm."

17.03.2006