ESKÝ BÝR YAÐMUR

Camýn saydam buðusunun ardýndan ýslak kaldýrýmlarda koþuþan insanlarý izliyorum. Birdenbire bastýrmýþtý, yaðmur. Bir cezalandýrýcý gibi… Aylak dolaþanlarýn, yetiþme derdinde olanlarýn, bütün gününü sokakta geçirmek zorunda kalanlarýn arasýna sorgusuz sualsiz dalývermiþti. Ýçten içe gülüyorum, baþtan aþaðý çaresiz kalanlara. Uzun, kýsa, dümdüz, kývýrcýk saçlarý koyulaþanlar, göz ucundaki damlalarla körleþip sakarlaþanlar, giysileri çirkin bedenlerine yapýþanlar önümden geçip gidiyor.

Elimdeki çatalý býrakýyorum. Nihayet bastýrdým içimdeki açlýðý. Zevk sýnýrýný çoktan aþtý bu yemek, iþkenceye dönüþmesine iki lokma kaldý. Hesap istemeyi geciktirip, seyrimi uzatýyorum. Kalkýp gitmenin, tek baþýma yaðmurda dolaþmanýn eziyetini erteliyorum.

Kocaman iki göz camekâna yapýþýyor; yayvan burun, kepçe kulaklar, dolgun, isterik aðýz eþliðinde… Nefesinin buðusu, küçük çocuðun suretini örtüyor. Bakýþlarý omuz ucumu aþýyor keskince, ardýmda kalan sýcak, dumaný tüten tezgâha ulaþýyor. Ýçim eriyor belli belirsiz. Yýllar öncesinden gelen haz beklentisi çörekleniyor etime.

Upuzun eteklerinin altýnda ancak seçilebilen ince ayak bileklerini salya sümük seyrettiðim sarýþýn, geçkin kadýný hatýrlýyorum. On ikimdeyim; erkekliðimin ilk günlerinde… Yavaþ yavaþ acýkýyorum, parfüm, kolonya kokularý sinen bluzlarýn düðmelerinden kurtulmak isteyen apak bedenlere. Yoðun yað kokularý arasýnda þen þakrak kahkahalarý tüylerimi diken diken eden dilberi özlüyorum.

Ýþaret parmaðýmla þaþkýn fare edasýyla içeriyi seyreden ucubeyi çaðýrýyorum. Karnýnýn gurultusuyla temiz eþikten adým atýyor, geçmiþinin çamuruyla karþýmdaki sandalyeye iliþiveriyor. Sessizce, tabaðýmýn kenarýnda kalanlarý önüne itiyorum, lütfedip. Etrafýný ürkekçe süzüp aðzýmda kirlenmiþ çatalý kapýyor, teklif beklemeden. Dudaklarýnýn son çizgisinde yitiyor parça parça yiyecek, baþparmaðýyla taþanlarý topluyor.

Kafamý çevirip kasada duran narin þarýþýný kolaçan ediyorum. Lokantaya girerken yüzüne bakmaya kýyamadýðým… Acýsa kimsesizliðe, açlýða ve gizli hayranlýkla gülümsese yardýmseverliðe…

Fal taþý gözlerinde kýzgýnlýk beliriyor, oysa. Topuklarýný vura vura ikimize yaklaþýyor. Günler sonra sözüyle tanýþma fýrsatý, hesap pusulalarý taþýyan garsonlarý aþýp…

“Beyefendi! Bu yaptýðýnýz…”

Gerisini duymuyorum. Azarý sarýp sarmalýyor etrafýmý, utanýyorum. Alýp her kelimesini, dönüþtürüp hýrpalýyorum sinsi veledi. Kovuyorum… Hak verip asil gururuna varsýllýðýn… Yokluða sokaðý gösteriyorum, yaný baþýna kendi defediliþlerimi iliþtiriyorum. Kapýda duruyor, çocuk. Bir adým gerisinde eski ben. Adýný koyamadýðý sevdasýnýn feri gözbebeðinden ayakucuna düþüyor. Kalkýp kýpkýrmýzý yüzümle ve sonradan yaðlanmýþ göbeðim, geniþ kýçýmla iki adým sonra omuz baþlarýndan tutup itekliyorum. Öbek öbek su toplamýþ sokaða, gerçek yurduna. Yere kapaklanýyor-um- biçare. Hem dizi hem kalbim acýyor.

Kocaman aðýzlardan yayýlan çok bilmiþ tepkiler, sinsi gülüþmeler saðýr ediyor kulaklarýmý. Sigaramýn dibinde birikmiþ dumaný çekip ciðerlerime, garson kýzdan hesabý istiyorum. Belki de hiç ödeyemeyeceðim…

Güzel þarýþýna bakamadan çýkýyorum yaðmura. Damlalar da, soðuk da, içimdeki sýzý da tanýdýk geliyor.

Hep ayný yaðmurla ýslanýyorum…