Yine her zaman ki yerinde kalemim. Bitirmek istemediði son cümlenin üzerinde usulca uykuya dalmýþ. Bitse, yazamayacak teninin hissettiði Ýnanýn yaþamýný.
Gözlerini hafifçe aralayýp, uykudan kalkmýþlýðýn sersemliðiyle cümleye bir virgül koyuyor. Gülümsüyor sonra, cümle devam edecek. Kafasýný kaldýrýp odayý seyrediyor. Duvarlarda gözyaþlarýyla kâðýtlara iþlediði kýsa yazýlar. Acýnýn hizmet ettiði sigara ve dumanýndan sararmýþ perdeler. Birçok arkadaþýnýn ölümüne neden olan kitaplar. Acýnýn mahremiyle dolu kül tablasý. Gözyaþlarýný daðýnýkça býraktýðý buruþmuþ kâðýtlar. Nefretin izi çýkmýþ içki þiþeleri. Hatýralarý armaðan eden birkaç fotoðraf. Ondan gelmiþ mektuplar. Kýsa zamanlarla uðranýlan yatak. Beyazlara iþlenmiþ siyah resimler. Tamamlanmamýþ resimler. Çalýþmayý unutmuþ televizyon. Acýlarý buyur eden müzik seti ve disketler. Cümlenin baþýna baþladýðý gün susmuþ olan telefon. Kafasýný yeniden kâðýda koyup bitmesini istemediði cümleye baktý. Düþündü, geçmiþi gelecek yaptý. Geçmiþ düþünüldükçe kaçýn kez yeniden geçmiþ oluyordu. Hatýrladý…

— Özledim seni
— …
— Yine susuyorsun
— …
— Bir ay kaldý
— …
— Seni seviyorum

Dokunulmamýþ anlarýný düþündü bir müddet. Kuruyordu göz pýnarlarý. Elini hissettiði anlar ya adres için ya da küçük bir hatýrlatma için gözyaþý döküyordu. Kýzýyordu gözyaþlarýný sebepsiz yere kâðýda iþlemesine. Hatýrladý…

— Bunun anlamý ne
— …
— Konuþmayacaksýn yine deðil mi?
— …
— …

Sadece ona bakýyordu. Sürdüðü yaþam tanýdýk deðildi. Kapý kapalýydý, ýþýksa her zaman açýk. Gözyaþlarý birikmiþti kalemde. Hatýrladý…

Sadece susuyor, hiç konuþmuyordu. Odanýn kapýsý açýldýðýnda elinde birkaç þiþe ve sigaralar oluyordu. Telefona bakýyordu saatlerce. Fotoðraflarý yastýðýna koyup onlarla konuþuyordu. Her sabah balkonda günün kýzýl þafaðýný izlerdi. Benimse göz pýnarlarým kuruyordu.

Odanýn kapýsý açýldý. Bu sefer elinde þiþe yoktu. Masanýn yanýna gelip kâðýda baktý. Eli gövdeme deðdi. Virgülü karalayýp, tenini gövdemden çekti. Masadaki paketten bir sigara alýp yataða oturdu. Fotoðraflarý eline alýp ýþýksýz oda rengi saçlarý okþadý yataða yattý. Hatýrladý…

Beni eline ilk aldýðý an saatlerce bekledi. Kaç tane sigara içtiðini bilmiyorum. Beni kâðýda yaklaþtýrýp ilk kelimeyi yazmak istedi. Kâðýda iz býrakmadý kurumaya baþlamýþ göz pýnarlarým. Bana baktý, gözündeki acýyý gördüm. Kâðýda dokunup ilk kelimeyi iþledim “sevdiðim”

Uzun bir zaman sonra yataktan kalkýp odadan çýktý. Geri geldiðinde elindeki þiþeden bir þeyler içiyordu. Hatýrladý…
Gün ýþýðý karanlýðý getiriyordu. Bense hiç ayrýlmýyordum kâðýttan. Zamanlar devrildi gelecek geçmiþ oldu. Aðlamadý o, ben gözyaþý döktüm onun yerine. Acýlarýný anlattý sayfalarca, bitmedi. Hissettim bitmeyecekti.

Elindeki þiþeyi yere býrakýp kâðýda baktý. Ýki gecedir yoktu odada. Bense bekledim cümlenin devam etmesini. Benimle konuþtuðu geceleri özlemiþtim. Teni gövdemi sardý. Teliydi avuç içi. Cümle devam etmedi, beni kâðýda býrakýp fotoðrafa baktý. Hatýrladý…

Bir gün bir mektup getirdi. Mektubu býraktýðýna uyuduðun gördüm. Sayýklýyordu. Heyecanla bekledim bana acýlarýný anlatmasýný.

Fotoðrafý yataða býrakýp tenini bedenime sardý. Gözyaþým kâðýda iþledi. Gözyaþýma gözyaþý karýþtý. Avuç içi gittikçe daha ok terliyordu. Yüzüne baktým. Gözleri kanlanmýþtý. Yüzüne acýnýn koyu rengi yerleþmiþti. Nokta koydu. Beni öylece cümlenin yanýna býrakýp yataða yattý. Fotoðrafý parmak uçlarýyla hissetti. Cümleyi okudum.

“Elveda sevdiðim”

Uyanmasýný, kalkmasýný bekledim. Göz pýnarlarým kurudu. Katilim oldu. Beni de öldürdü.


                                                   Volkan ATAK
                                                        2004