Bir Dosttan Mektuplar ...

Merhaba,

Beni tanýmýyorsun, en çokta bu yanýný seviyorum sana yazarken. Beni tanýmaný istemiyor kalbim, sadece dinlemeni. Dinlemeni ve ayný duygularý paylaþmaný, benimle ..
Herkesten en yakýn olacaðýz birbirimize. Eðer susmazsak, paylaþýrsak, saçma bulmaz, anlamlarda buluþursak.
Dar geçitlerden, karanlýklardan geldim buralara. Yolum bitmedi daha biliyorum. Eskisinden daha güçlüyüm, en zor yollardan geçtim gibi. Geriye kalan yolda daha zorlu anlarým da olacaktýr elbet.
Ancak öylesine hazýrým ki, öylesine ayakta kaldým ki, daha ne olsa aþarým, aþacaðým.
Aklým hep geriye dönerdi, anýlara, yaþanmýþlara, yaþanmamýþlara. Bir balýðýn habersizce ecele takýldýðý gibi, takýlýrdý mazim yüreðime, dünüme, yarýnýma.
Yine takýlmýyor deðil zaman zaman. Yine derinlere inmiyor deðil gözlerim.
Ama artýk boðulasý hýçkýrýklar, piþmanlýklar yok. Sanýrým büyümek bu.
Büyümek nasýl bir þeydir diye meraklarým vardý.
Galiba görüyorum ve hissediyorum artýk bunu. Büyümek için, yaþýmdan medet umardým. Hadi artýk yaþ kaç oldu, büyüt kendini.
Nasýl?
Rakamlarda deðildi hüner, yaþanmýþlýklarla geliyordu olgunluk, tabi hüner buysa.
Ve hala –galiba ve sanýrým- büyüdüm’lü yaþlar içindeyim.
Çok tatlý ama! Çok umarsýz her þey. Buysa büyümek, geç kalmýþým diyesim var.
Düþünmemek her þeyi, dilediðince, gönlünden geçtiðince, an’ý yaþamak; yarýný yokmuþcasýna. Kaç yarýnýmýz vardý ki zaten. Ýþte bunu kavramak. Yarýn yokmuþ gibi yaparsa insan, bugün daha baþka yaþanýyordu yaþam. Daha, çok daha baþka ..
Gelen yarýnlara, gelecek günlere de bir þeyler götürmeliydi insan. Bu düne kadar ki düþüncem. Eskiden yani dün mesela, yarýnlar için hazýrlýk yapardým belki de. Hani herkes gibi. Ýyi bir iþim olsun, param olsun, düþünmeyeyim onu bunu. Bana göre deðildi bunlar.
Bunlarý yaparken, gününü göremiyordu insan. Bugünümden tat almadýysam yarýnlarda ne iþime yarayacaktý elimdekiler. Evet yarýnlara bir þeyler götürmek zorunlu diyorsanýz, ben sevgi biriktireceðim.
Eskisi kadar harcanmýþ deðil. Seçilmiþ yerini bulmuþ sevgiler. Biraz da aþklarýmdan katacaðým içine. Aþký bulmakla, aþkýn olmadýðýna inandýðým köprülerden indim artýk.
Aþk vardý hatta aþklar vardý. Her þey aþktý. Doyasýya yaþadýðýn, bugünündü aþk.
Ne olduðunu anlamadan içine düþmeliydi aþkýn, senin olmayacaðýný bildiðindi aþk.
Bir ömre hapsedilecek alýþkanlýklar, ayný sabahlarda uyanmalar, kavgalar gürültüler deðildi aþk. Acý çekmeyi sevenler, seçimlerini bu yönde kullananlara -bize- göreydi aþk.
Acýtacaktýn yüreðini, ah deliler gibi sevip, geceleri uzatýp ardýndan sabahlara kanat açmalýydý bitmiþ aþklar, kuþlarca özgür.
Çok sürmeden, arada kanatýlacak yaralardý aþk. Ömürde kalan sevgiyse ne ala, aþký sýðdýran varsa bir ömre, güler geçerim þimdilerde. Ansýzýn, sorgusuz, baþ döndüren, bitecek sabahlardaydý aþk.
Yüreðinde kelebekler uçmayacaðý an`a kadar, zincirlemek haksýzlýktý. Güzel bir iz olarak kalsýndý aþk. Nefretlere kinlere dönüþecekse, yaþanmasýndý.
Düne ihanet deðil bu deðiþimim, yarýna armaðan kendimden; kendimi. Yarýnýma yorgun, yenik, piþman bir ben götürmektense, aþklarý rafa koymayý öðrenip, acýlardan sýyýrdým yüreðimi.
Ýþte þimdi bulduðumdu aþk.
Sen! Dost; bu yazýmý okurken seni benimle paylaþtýðýn için teþekkürler.
Aþka inanan ama bir ömür sürsün diye çýrpýnanlardansan, býrak yüreðindeki kuþu hemen,
sal uzaklara. Ýnan durma. Sende benim gibi büyümediysen, unutma sözlerimi. Aþký benim tanýmýmla paylaþtýðýnda, büyüdüðün andýr. Hele birde içinde kalmýþ bir sevgili varsa, hani doyamadýðýn, deðilse çok uzaklarda, ona sarýlmak en kolay andýr.
Artýk yaþam þimdidir.
Günü uzatmak, yarýndan uzak kalmakla baþlar ve dünü anmamakla.
Balýklar bile öðrendi, oltalardan uzak artýk bir çoðu. Büyüyenler yüzmeye devam ediyor ve oltalara takýlanlarý seyrediyor, bizler gibi.
Yemlere av olmaktan kurtulup, kendi kendine doymayý öðrenmekle baþladý her þey.

Büyümekle ...

Mutlu ol ve –sevdiðin-ce sevil! ;o)

Bir Dost,

-=-
15.NisaN.2oo2
Ýstanbul