Bugün Ýstanbul tadýndayým
Bahar dallarým açmýþ, bahar kokmaktayým
Erguvan zamanýyla birlikte
Çözüldüm, yine yollardayým

Sabah vapurunda bir çay bir simit
Dumaný üstünde
Martý çýðlýklarýnda senin adýn
Sense baþka bir þehirde
Baþka bir kalbi sýzlatmaktasýn
Gözyaþlarýmla yýkadýðým
Arnavut kaldýrýmlarýnda
Senden parçalar aradýðýmýn
Bilmiyorum farkýnda mýsýn

Bugün Ýstanbul tadýndayým
Vurgun üstüne vurgun saydým
Merhametin yoktu hiç bana
Ama halen Ýstanbul’casýna ayaktayým

Ýstanbul yalnýz ben yalnýzým
Anlaþýlmadýk ya da alýþýlamadýk.
Taksim sokaklarýndaki sahipsiz þarkýlarý
Mýrýldanýrken dudaklarým, çaresiz seni andýk

Keþmekeþ içindeyim, darmadaðýným
Bugün Ýstanbul tadýndayým
Ne saðým belli, ne solum
Aþk olmadan dokunmayý
Yeniden öðrenmeye çalýþmaktayým

Gün batýmý ile asýrlýk geçmiþ
Çökerken þehrin üstüne
Baþý hep dik, taþýmakta metanetle
Benimse omuzlarýma abanan acýlarým
Yorgun bedenimde artýk yer etmekte

Hava karardýkça Ýstanbul
ýþýklarýyla süslenip püslenmekte
Ne yaptýysam hiç bu kadar güzel olamadým
Ve sen bu þehirden uzaksýn yine
Bense bugün Ýstanbul tadýndaydým

Denedim ama ben hiç Ýstanbul olamadým