“Aþk imiþ her ne var ise âlemde…”

     
Yunus öldü deyu sela verirler
Ölen hayvan imiþ âþýklar ölmez

     Aþk.. Ýnsanoðlunun anlatmak, tarif etmek; en zor, en güzel olanýný bulmak, göstermek amacýyla onlarca roman yazdýðý, yüzlerce film çektiði þu soyut mefhum.

     Ýyi ama ne bu aþk? Bir tarifi, bir tanýmý yok mu bunun? Herkes bir taným getirmiþ kendine göre. Kimisi ”Kar altýnda terle uyanmaktýr” demiþ. Yahya Bey gibi bir þair ”Bir demür daðý delüp boynuna almak gibidir”diyor aþk için. Mevlana ise kendisine aþký soran bir kiþiye “ben ol da bil” cevabýný veriyor.

     Tam bir tanýmý yok. Magazin basýnýndaki pespayeliklere de aþk deniyor; Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Þirin’in yaþadýklarý da aþk adýný alýyor. Her ne kadar tarif edemesek de belki çeþitlendirebiliriz aþký: beþeri(mecazi)aþk, ilahi aþk gibi

     Kanaatimce aþký anlama çabamýzda ilk duraðýmýz onun mecraý olmalý. Öncelikle âlem bir sevgili yüzü suyu hürmetine yaratýldý. O sevgili de (Habibullah )olan Hz.Muhammed (s.a.v)dir. Buradan þunu çýkarabileceðimizi düþünüyorum: Gerçek aþk ilahi aþktýr. Beþeri aþk ise bunun yansýmasýdýr.Çünkü alemlere rahmet olan peygamberimize (habibullah )diyen yine Hz.Allahtýr.Yani zerreden küreye,habbeden kubbeye her þeyi yaratan Zat-ý Zülcelal.

     Burada bir soruyu daha sormak gerekiyor. Ýnsan nedir? Bu soruya da çok farklý cevaplar verilmiþ. Kimisi “düþünen hayvandýr” demiþ. Bazýsý da “insan, insanýn kurdudur” þeklinde tespitini ortaya koymuþ. Sad-ý Þirazi’nin ise daha farklý bir tanýmý var:”Bir damla kan, sayýsýz endiþe ve kader”. En güzel tanýmýyla ise’Ayine-i Samed’dir. Yani Allah’ýn sýfatlarýnýn üzerinde tecelli ettiði þerefli varlýk.

     Peki, bu 'ayine-samed’ olan insan mutlak manada kimi sevmeli? Gerçek anlamda kime âþýk olmalý? Ýnsan batmayaný sevmeli diyelim biz. Hiç batmayacak, sonsuza dek var olacak olaný sevelim biz. Çünkü ancak o sevgi kurtarýr bizi yokluktan hiçlikten. Sahi var mý âlemde toprak olmayacak bir þey, ölümü tatmayacak bir nefis. Hüvelbaki olan Allah deðil mi?

     Eðer gerçek anlamda ‘o’nun sevgisi yön verirse hayatýmýza –mecazi aþkýmýz da dahil-tüm yaptýklarýmýz bizim için sevap hanemize yazýlýr. Yarýn kýyamette Allah için birbirini sevenlerin ödüllendirileceðini unutmayalým. Yazýmýzý son devrin maneviyat büyüklerinden bir tanesinin sözüyle-tam hatýrlayamamakla birlikte-bitirelim.

“Oðluna dayanma ölür, aðaca dayanma çürür
Sen Allah’a dayan o ne çürür ne ölür”