Burada þuanda þarkýyý baþa sar, bir nokta koymadan önce kendine yahut bir iþaret daha eklemeden hemen þimdi geriye sar þarkýyý.

Þaþýrmýþ bir deniz ol bu gece sahilinde, ýrmaklarýn sana aktýðý ýrmaklarýn sana akýttýðý ýrmaklarýn sana býraktýðý kadar ol. Bir rüzgâr deyse ellerin soyunacak biliyorum.


Biliyorum bu þarkýda anlatmaya yetmeyecek seni kýs daha kýs sesini…


Duvarýnda asýlý duran sesleri yerinden sök, alýþkanlýktýr her dokunuþ parmaklarýn kadar sus. Sana kustuðum kadar. Ýçimde nasýlda tarifsiz bir tat var.

Sabaha az var gibi, yok artýk yetiþemeyiz o trene gibi, söndür bütün mumlarý kimse görmesin gibi…


Tarifsiz ve tarihsiz bir tat iþte yayýlýp duruyor bütün bedenime.

Hep erken hep eksik hep eski kaldýðýmýz bir dersin içindeyiz adý hayat.

Hayale çentik attýðýmýz daha ilk dokunuþta.

Nasýl tasarlanmýþtý ilk karþýlaþma hayret bir þaþma eylemi ile unutulan sözler kadar saçma.


Aðma ve dilenci bütün duygular bir dirhem ben dilense bir parça sen katýyor iyi bir sos için iyi bir son gereklidir her zaman ateþi kýs. Kýz yâda mutfaðýn dilsiz artýk nasýlsa…

Ellerim ve parmaklarýmla bir alýp veremediðim var benim biliyorum, gözlerime dokunsam ter acýsý tuzlu gözlerime dokunmasam mý?

Gözlük takan bir yaðmurun ellerime dokunma olasýlýðý kadar, dar geliyor etimle ehlileþtirdiðim ruhum.

Ýnan hiçbir soru cevap için sorulmaz.


Bunun için hiçbir sýnav son bulmaz.

Olmaz, olasýlýðý yüksek bir veda hiç kimse kendisinden önce uyanamaz çünkü bir günaydýn bir gece kendisini yeniden sabaha kadar asýlý býrakýr havaya.

Bir alýþkanlýk genzimi yine yakar bir yeniden dokunur kanatlarýmý kýrdýðým yere tam o yere, iki yeniden söz verir, üç hep sinsi tekil bir yalnýzlýkla bekler.

Ekler üstüne söylenmiþ her þeyin sonuna kendi zaman kiplerini,

Hiçbir söz kendisini yeniden ayný yüze söyletmez.