Ayaklarýnýn kendini taþýmadýðýný fark etti. Ne kadar gayret ederse etse de olmuyordu. Bir anda gücünün tükendiðini hissetti.. Zorlukla birkaç adým daha atýp, biraz ileride ki banka ulaþtý. Önce derin bir nefes aldý. Artýk havalar soðumaya baþladý diye, düþündü. Yaz ne çabuk geçmiþti. Bütün yorgunluðuna raðmen yine de güzel geçmiþti.
Ayaklarýna sürünen kediyi görünce hafifçe irkilerek kendini geriye doðru attý. Ardýndan uzun uzun gülümsedi. Artýk hayvanlardan korkmuyordu hani. “Boþ bulundum” diye düþündü. Zavallý kedinin derdini anlýyordu aslýnda. “Ah, Candan sen gittin, ama kokun bize sindi bu kedileri kim doyuracak þimdi diye düþündü.”
Arkadaþý Candan sabah erkenden kalkar mahallenin kedilerini doyururdu. Birlikte dýþarý çýktýklarýnda bir sürü kedi peþlerine takýlýrdý. Hayvanlardan çok korktuðu için önceleri bu durum çok rahatsýz etse de zamanla alýþtý. En azýndan bir kedi gördüðünde neden çýðlýk çýðlýða kaçmýþtý önceden beri, kendi haline gülüyordu. Candan, artýk bu mahalleden taþýnmýþtý. Dün arkadaþýnýn oturduðu evin önünde her tarafa daðýlmýþ kedileri görünce çok üzülmüþtü. “Zavallý kediler, Candan’ý bekliyor “ diye düþündü. Acaba, “ben mi beslesem” diye düþündü..
“Ama ben fareli köyün kavalcýsý gibi gezemem ki diye düþündü.” Ah pisi Candan ah” dedi içinden. Þu hayvan korkusunu bir türlü yenemiyordu.
Ayakta dalýp gittiðini fark etti. Dizini kontrol etti, “ fena deðil yürüyebilirim” diye, düþündü. Aðýr aðýr yürüdü. Biraz sonra deniz kýyýsýna varmýþtý. Marmara tarafýndan gelen gemileri seyretti biraz. Ne güzel manzaraydý. “Tanrým ne güzel” diye geçirdi içinden. Müziðini takýp kulaðýna biraz hýzlandý.
Gökyüzü açýk mavi rengi ile bütün duruluðu ile denize yansýmýþtý. “ Ýþte” dedi “çocukken yaptýðým gibi gökyüzü bugün, açýk mavi beyaz bulutlar.” Çocukken her þeyin rengi sabittir.
Aðaçlar yeþil, elma kýrmýzý ve evler hep ayný. Ayrýntý hep azdýr. Hayat o kadar basit. Hep özel günlerde çiçekler.” Sabahýn köründe aklýma gelenlere bak” diye düþündü. O sýrada karþýdan gelen, sabah yürüyüþü arkadaþlarýndan birisi olan yaþlý teyzesini gördü. “Günaydýn” diye seslendi. Her gün kolunun altýnda çantasýyla, beyaz saçlarýyla gözleri önce onu arar sonra sýrayla “merhabalar” baþlar. Ýþte arkasýndan her gün köpeði ile gelen baþka birisi. Oda sabah yürüyüþlerinin olmazsa olmazlarýndan biri.. Her sabah köpeði ile çýkar, dönüþte onu yüzdürür ve geriye dönerler.. Ýkisi de gittikleri yoldan ve hedeflerinden emin yürürler. “Ne güzel köpek “diye düþündü. O sýrada arkadaþý yetiþti arkasýndan. Beklemediðine söylendi. Omuz silkti, gülümsedi. Kulaðýndan, kulaklýðýn birisini çýkarýp arkadaþýna uzattý ve sesli sesli þarkýyý mýrýldandýlar. Arkasýndan gülüþmeler. “Oh, be “ dedi “ açýldým biraz” Arkadaþýnýn da hafif kýzgýnlýðýndan eser kalmamýþtý, günlük planlarýný yapmaya baþladýlar.
Güneþ kendini hissettiriyordu artýk. Yavaþ yavaþ terlemeye baþlamýþlardý. Bu gün biraz da aðýr yürüyorlardý. Dizinden ötürü biraz zorlanýyordu. Bu arada arkalarýna takýlan köpeðin arkadaþýnýn bütün çabalarýna raðmen gitmeye hiç niyeti yoktu. Gayet halinden memnun bir vaziyette onlarýn yaný sýra gelmeye devam ediyordu. Aslýnda hayvancaðýzýn hiçbir zararý yoktu. Ama arkadaþý ayaklarýný yere vura vura yýrtýnýyor, köpek ara sýra bakýp gayet emin bir þekilde tin tin gelmeye devam ediyordu. Oda arkadaþýnýn haline gülüp kafa sallýyordu. En nihayet “Allah aþkýna hayvaný rahat býrak” dedi.
Her gün önlerinden geçtikleri plajýn önüne geldiklerinde köpek aðýrlaþtý. O plaja ait bir süs köpeði vardý. Ýçerden havlama sesleri geliyordu. Köpek plajýn giriþ kapýsýna gidip oturdu. Arkadaþý ile oda adýmlarýný yavaþlatýp göðüs hizasýnda ki duvardan küçük siyah süs köpeðine baktýlar. Koþarak geliyor bir taraftan da havlýyordu.”Eyvah” dediler “þimdi kavga var” Sabahlarý çoðu kez buna þahit oluyorlardý. Plajýn küçük siyah süs köpeði kapýya gelince hemen kapýda ki köpek de ayaða kalktý.
Arkadaþý ile birbirine sokuldular. Fakat gördükleri manzara karþýsýn da bir kere daha þu köpek korkularý yüzünden nasýl da komik duruma düþmüþlerdi. Çünkü; plajýn köpeði zoraki demir kapýdan dýþarý çýkmýþ ve arkadaþýyla koklaþýp arkasýndan da yan yana geldikleri yöne yürüyerek gitmiþlerdi. Arkalarýna düþtüðünü sandýklarý köpek gayet sakince gelip bekleyip arkadaþýný alýp gitmiþti
“yaaa” dedi arkadaþýna “zavallý hayvaný sabah sabah nasýl da rahatsýz ettin kardeþim,”
“Gördüðün gibi herkes kendi yoluna”
Evlerinin önüne gelmiþlerdi. Ýþine gidenler yavaþ yavaþ evlerden çýkýp yollara daðýlmaya baþlamýþlardý. Ýþte Candan’ nýn kedileri yine dolaþýyorlardý. Arkadaþýný hemen cepten arayýp kedileri anlattý. Neyse biraz rahatladý. Onlarla ilgilenecek birisi varmýþ.
“Ýþte yeni bir güne baþlýyoruz” dedi kendi kendine. Müzikle birlikte mýrýldandý. “Her þey güzel olacak”