Ben mevsimsizim, ya sen?

Yaz mýsýn, kýþ mýsýn?

Sana ben, yaz mýyým gülerken, gülmezsem yüzüne kýþ mýsýn, nesin?

Sana, hangi soruyu sorsam gözlerindeki potansiyel barýþ ile sahildeki kumlara cevabýný yazarsýn? Onu söyle… Hangi tiyatro oyununda oynarsam gülersin “Savaþa hayýr!” tadýnda? Hangi sorum sana faydasýz son piþmanlýk þarkýsý?

Bizi hangimiz kurtarýr içinde biriktirdiði acý tortularýndan tek bir söz ile, bana onu söyle, istediðin hangi sözü baðrýmdan kopartýp sunayým, bütün kelimelerimi kalbimin söz daðarcýðýndan, söküp söküp hemen vereyim sana. Aklýna kitaplarýmdaki kaným düþsün, aklýna aþk dokusun diye sana hangi kelime olayým… Onu söyle!... Sana hangi savaþ, hangi devrim, sana hangi kurban, hangi deniz, hangi intihar, hangi vur kaç gerilla, hangi mutlu aþk, hangi gözyaþý, hangi çocuk, hangi uçurum, hangi uçurtma...

Pazarlýksa pazarlýk... Tamam.

Kaç aþk istiyorsun benden özgürlüðe terminatör, onu söyle. “Tamam." diyeyim sana bütün dimaðýmda alýk alýk günlerce, asýrlarca dolaþan barýþ sözlerini sunayým. “Yurdumsun ey uçurum...” demiþ, “yalan bu...” diyeyim, inkâr edeyim yurdumu. “Yurdum sensin” diyeyim sipersiz uykularýmda sevincine vurulup. Sonra yurduna denizden, karadan çýkartma yapýlan talan bir yurt gibi sana esir kalbimi dilimden çýkan þarapnellerle parçalayayým orada. Hangi herhangi bir sözüm ile seni sana getireyim, onu söyle. Hangi sözüm yüzünde çiçek açtýrýr uçurumun? Kaç uçurum içersin dudaklarýna býrakacaðým?

Onu söyle, yaz mýsýn kýþ mýsýn; savaþ mýsýn barýþ mýsýn, nesin? Ben barýþý seçtim senin ile yan yana savaþarak yürüyen...

Barýþ mevsim bekler mi söyle...

Barýþ! Hemen þimdi!...