Baþýmý kaldýrýp baktýðýmda
Diðer dairenin camýnda durmuþ
Yeni açan bi çiçekti önceleri
Gözlerini dikmiþ etrafý seyrediyordu
Ýkinci katta camýn önünde
Bir karanfil hikmetiyle ne güzel de duruyordu

Baþýný biraz öne eðmiþ elleri baðlýydý
Bazen bana bakýp gülümsüyordu
Benimde ona baktýðýmý görünce
Bir kuþ gibi kalbi atmýþ utanmýþtý sanki

Gözlerindeki o masumluðu gördüðümde
Varlýðýný hiç hissetmediðim bu kalbim
Onun kalbindeki kuþ olmuþ
Hayallere býrakmýþtý kendini.

Ne adýný biliyordum ne kim olduðunu
Ne beni düþündüðünü hissediyordum
Ne de beni biraz olsun sevdiðini
Sadece geceleri yýldýzlarý izler gibi
O masum gözlerini izliyordum

Hiç bir karþýlýk beklemeden
Tek bir söz bile istemeden
Sadece seyrediyordum
Karþýlýksizdý biliyordum sevgim
Ama bu kuþ kalbimi engellemem imkansýzdý

yanýna gittim ellerini tuttum
ve artýk bu kalbim atmýyor
gözlerindeki gözlerim gözyaþýyla
aðlýyordu…